Out of my League

Chapter 5 : The real story

Venice P.O.V
Pagkatapos ng usapan namin ni Gray sumakay na kami sa kotse ko at umalis na pupunta na kami sa bahay ninda Kuya Julius. Mabilis lang ang naging byahe namin at nakarating rin kami kinda Kuya.

"Ohh, Ven kanina ka pa namin hinihintay. Bakit ngayon ko lang"tanong ni Charlotte.

Bigla naman tinapakan ni Gray ang paa ko siguro ayaw niyang sabihin kong pinag linis niya ko ng condo niya aba't wala pang sino man sa mga pinsan ko ang nag papalinis sakin they all know that I'm spoiled hindi naman kaya medyo lang.

"Hmm. May dinaanan lang ako Char" pinandilitan ko lang siya dahil alam kong hindi siya naniniwala sa sagot ko.

"Ahhhh" iyan na lang ang nasagot niya. Umalis na si Gray sa tabi ko at sumama na sa mga kaibigan niya.

"Charlotte invited ba si Dice?" Palinga linga kong tanong kay Char hinahanap ko siya hindi imposibleng hindi siya invited dahil naging kaibigan rin naman ni Karl si Dice.

"Nandyan siya. Ayun ohh nag iinom"sabay turo ni Char sa may bar counter.

"Okay sige lapitan ko lang siya couz" nakangiti kong sagot.

"Goodluck Venice sana hindi ka isnobin"sabay tawa niya bruha talaga minsan di ko alam kung supportive siyang pinsan o ano.

"Hi Dice" malapad kong ngiti sa kanya aba dapat lang na mag paganda ako noh, kahit alam ko ng maganda ako.

"Tss. What do you want" tanong niya habang nakatingin sa wine glass niya.

"Nothing, masama bang puntahan ka rito. Kung ayaw mo aalis na lang ako" disappointed kung tanong aalis na sana ako pero hinawakan niya ang kamay ko. Napangiti tuloy ako ramdam ko ang mainit na palad niya sa kamay ko, dream come true.
"No, its alright you can sit here" sabay lahad niya nung upuan sakin at inalalayan pa kong umupo.

"Thanks Dice"ngiti kong sagot.

"The same Venice I know" pabulong niyang sabi.

"Ano?"naguguluhan kong tanong.

"Nothing" tipid niyang sagot. Di ko alam kung pa'no ako mag iinitiate ng usapan I'm not good at this I always bitching other people because my bestfriend before leave me yes I have a bestfriend and he is a boy and you know who's boy is that he's Dice Reyes but now look at it were like a stranger I miss him so much but I think ge forgotten me.

"Dice kamusta ka na" ano bang tanong iyan Venice tama nga si Gray ang stupid ko talaga pero ano bang magagawa ko kinakausap ko lang naman ngayon ang lalaking gusto ko.

"I'm fine, ikaw? " tanong niya rin.

"Ayos lang din" gusto ko sanang sabihing hindi dahil hindi na niya ko pinapansin hindi dahil iba na iyong nag papangiti sa kanya hindi na ako. Kinalimutan na niya ang bestfriend niya.

"I know you're not fine Venice"patango tango niyang sagot.

"How did you know Dice?"mapakla kong tanong bakit niya alam? Siguro alam niya dahil iniwan niya ko dati hanggang sa pagbalik niya hindi na niya ko pinansin. Why? Dahil ba nalaman niyang may gusto ako sa kanya at hindi niya na ko pinansin simula noon sana hindi na siya bumalik kung ganoon din naman ang mangyayari. I hate him but at the same time I like him ang gulo ko right.

"I know you Venice more than your cousins" kampante niyang sagot.

"I knew" iyon na lang ang nasabi ko.

Dice will always be Dice he's always be the mysterious boy that I know he's correct he know me very much but what he did make's me feel nothing. Umalis na agad ako sa tabi niya.

"I miss you Venice" kasabay ng pag alis ko sa tabi niya ang pagbanggit niya ng mga katagang iyon 4 words but lahat iyan tumatak ng husto sa isip ko. You're always be Dice I know you always make's me crazy.

***************************
End of Chapter 5. Vote and comment..