İzmir Kızı

Sürpriz - 2. Bölüm

Medyada Defne'nin Elif hocanın yanında söylediği şarkı var. isterseniz şarkıyla beraber okuyabilirsiniz. İyi okumalar.

"Defne' nin Ağzından"

İstanbul'a gidiceğimiz için bu sabah her zamankinden erken kalkmıştık. Hızlıca kahvaltımızı ettik. Daha sonra ise hepimiz Tutkular' ın evinde toplanarak yolculuğa başladık. Hepimiz ailelerimizle yolculuk yapıyoduk. Aslında lise 3' e gidiyoduk ve hepimizin ehliyeti vardı, yani yolculuk yapabilirdik. Ama ailelerimiz buna karşı çıktı ve bizde fazla zorlamadık. Hayır ehliyetlerimizi parayla almamıştık. 18 yaşındaydık. Ama bi sene geç yazıldığımız için şuan lise 3' teyiz. Ben böyle düşünürken aynı zamanda arabadaki şarkıyı dinliyodum. Şarkı dinlemeyi ve söylemeyi severim. Kızlarda seviyo tabii. Şarkıyı mırıldanarak söylemeye başladığımda, annem duymuş olacak ki bana doğru dönüp "Kızım biraz sesli söyle de bizde duyalım. Uzun zamandır bize şarkı söylemiyosun." dedi. " Anne yaa." diyerek mızıkçılık yapmaya başlamışken babam "Mızıkçılık yok Defne hadi." diyerek onayladı annemi. Bende gülerek şarkıya eşlik ettim. Yolculuğumuz böyle devam ederken telefonuma mesaj geldi. Hemen açıp baktım Beril' dendi. Mesajda ' Defne en yakın benzillikte durup bi şeyler alıcakmışız. Semih amcaya söyle dursun.' diyodu. Bende Beril' e 'Tamam canım.' yazarak gönderdim. Hemen ardından ise babama dönerek "Babacım en yakın benzinlikte durup bi şeyler alıcakmışız haberin olsun." dedim. Babam kafasını onaylar biçimde sallayıp arabayı sürmeye devam etti. Yaklaşık on dakika sonra bir benzinlikçide durmuştuk. Hepimiz hava almak için dışarı çıktığımızda Ahsen' in yüzünün bembeyaz olduğunu gördüm. Uzun yolculuklar onu tutardı ve sanırım bunun için ilaç içmemişti. Hafifçe kaşlarımı çatıp yanına gittim ve "Ahsen, ilaç içmedim mi sen yolculuk için?" diye sordum. O sırada kızlarda yanımıza gelmiş bizi dinliyodu. Ahsen bana bakıp "Hiç sorma Defne ya ilaç almayı unutmuşum yanıma, mahfoldum yol boyunca." dedi. "Aptal arkadaşım benim. Bize sormak aklına gelmedi mi? Ben her ihtimale karşı almıştım yanıma, bazen benide tutuyo ya." diye çıkıştı Tutku. Evet ara sıra onu da tutardı. Ama o Ahsen kadar kötü olmazdı. Tutku, Ahsen' in bir şey demesine izin vermeden arabalarına doğru çekiştirmeye başladı onu. Aynı zamanda da "Gel benim aptal sarınışım, gel." diye söyleniyodu. Beril' le onların bu haline gülerken Beril bana bakıp "Hadi biz de marketten çikolata filan alalım karnım açılmaya başladı benim." dedi. Ben de onu onayladım ve markete girip kendimiz için çikolata ve büskivi tarzı şeyler aldık. Kısa bir süre sonra Tutku ve Ahsen' de bize katılıp bi şeyler aldılar. Sonra hepimiz arabalara geçtik ve yolculuğumuza kaldığı yerden
devam etmeye başladık.

"Tutku' nun Ağzından"

Benzinlikten sonra yaklaşık 3 saat süren yolculuğumuz sonunda İstanbul' a varmıştık. Belli bi süre sonra hepimiz aynı evin önünde durunca niye evlere ayrılmadığımızı merak ederek anneme "Anne niye hepimiz burda durduk? Evlere ayrılmıcaz mı?" diye sordum. Annem bana dönerek "Size küçük bi sürprizimiz var, hadi aşağı inelim." dedi gülerek. Hemen arabadan inip kızların yanına gittim. Onlarda en az benim kadar şaşkın görünüyodu. Anneme dönüp "Artık açıklıcak mısınız hepimizin niye burda toplandığını?" diye sordum. Bize dönerek gülümsedi ve "Burası sizin eviniz kızlar. Bundan sonra beraber kalıcaksınız." diye açıklama yaptı. İnanmıyorum biz şimdi cidden beraber mi kalıcaktık? Bu mükemmel bi haber. Hemen annemlerin yanına gidip ikisine de sarıldım. Kızlara baktığımda onlarında ailelerinin yanında olduğunu gördüm. Kübra teyze -Beril' in annesi- "Hadi kızlar içeri geçin donucaksınız burda." dedi gülerek. Beril ona bakarak "Tamam anne de, siz nerde kalıcaksınız? diye sordu. Cidden onlar nerde kalıcaklardı? Kübra teyze "3 sokak aşağıda bizim evler. Merak etmeyin sizden fazla uzaklaşmadık." dedi. Bizde gülerek onları uğurladık ve eve girdik. Evin dışı gibi içi de çok güzeldi. Defne bize dönüp "Kızlar ben odama çıkıyorum dinlenicem biraz başım ağrıyo." dedi. O anda "Bende odama çıkıyorum siz napıyosanız yapın." dedi Beril. Bizde onları onaylayıp salondaki koltuklarâ oturduk ve televizyonu açıp izlemeye başladık.