Faith and Hope

"Nee, Faith! Niet doen." roep ik naar mijn beste vriendin. "Geef mijn telefoon terug." Oh, ik haat het als iemand mijn telefoon heeft! Er staan ook privédingen op, zoals mijn dagboek. Ik hoop niet dat ze die bekijkt. Ach ja, ik schaam me toch niet voor haar want ik zie haar bijna als mijn zus. Toch is het vernederend. "Je mag alles doen, als je mijn dagboek maar niet leest." zeg ik. "Hint hint!" roept Faith lachend. "Eens kijken.. Naar school, geen zin.. Waar staan alle boeiende dingen? Aha!" Ik spring op haar en duw mijn hand voor haar mond. "Chase is... Hahahhah! Best een... lekker.. ding! Oh my god, Hope! Meen je dat nou?!" Ik zeg maar niks. Ik weet hoe Faith is, die gaat me dan de hele dag confronteren met wat ik heb gezegd. Ik begin over iets anders. "Hey Faith, zullen we even naar de stad? Ik moet nog wat gehakt kopen voor mijn moeder en misschien kunnen we nog kijken voor wat leuke kleren." zeg ik snel. "Mij best, heb je wat leuks gezien? Of is Chase daar ook? Hihi!" "Faith!!!" roep ik uit. "Ik ben weg!" roept ze rennend op de overloop. Ik loop rustig achter haar aan. "Mam, wij zijn even dat gehakt kopen!" "Oké, hoelaat ben je thuis?" "Ik kijk wel. Doeg!" "Veel plezier!" Onderweg denk ik aan iemand. Die we daar waarschijnlijk zullen zien. Wie denk je dat het is? Chase! Ik vind hem best leuk, daarom stond het ook in mijn dagboek, maar Faith en ik zeggen wel vaker dat we een jongen een lekkerding vinden terwijl we hem niet kennen of leuk vinden. Dat kan wel, toch? Maar Chase is anders. Hij is niet zo'n macho en durft gewoon aardig tegen mij te doen waar zijn vrienden bij zijn, hij zegt ook gewoon wat hij denkt. "Kijk nou eens wie we daar hebben! Hey Chase!" roept Faith enthousiast, en ze geeft me een knipoog. Goh, dit had ik kunnen weten. Chase kijkt op met zijn mooie bruine ogen, gladde huid en bruin haar. "Hey." roept hij terug. Hij loopt op ons af. Zie je, dat bedoel ik nou. Hij is gewoon open en niet bang dat zijn vrienden hem ergens zullen spotten. Faith begint meteen een gesprek maar Chase blijkt het te negeren. Hij kijkt voortdurend naar me. Ik glimlach en hij glimlacht terug. Faith stopt met praten en kijkt ons één voor één aan. "Hállo?" zegt ze tegen Chase. "Ik was over iets aan het vertellen, heb je tenminste dan meegekregen wat dat was?" Chase kijkt weer naar me. Nu wat langer. "Nee, sorry, wat zei je?" zegt hij tegen Faith. "Nou, toen zei ze dat ik het moest doen en dat wou ik echt niet..." begint Faith haar verhaal weer. Ik luister maar met een half oor mee en een tijdje later, als Faith klaar is met haar verhaal en ik en Chase nog wat oogcontact hebben gemaakt, kopen we het gehakt en gaan we naar huis. De kleren lieten we zitten.