Hayaller Gerçek Olunca...

Kim bilebilir...

  "Annem kimdi benim. Teyzee söyle artık, beni neden bıraktı, şu an nerede."
bunları sormaktan bıkmıştım. Ama teyzemin benden sakladığı bir şey vardı.
"Niye !"  dedi. "Niye bu kadar merak ediyorsun Arya?"
"Niye mi? Teyze o benim annem 11 yıldır annemi görmedim. İnsan merak ediyor, anlarsın ya!"
"Teyzem, bunları öğreneceksin, ama biraz bekle. Birazcık. Çok azcık..." derken elinin işaret ve baş parmağını birbirine 1-2 santim yaklaştırdı. Suratı da garip bir hal almıştı. Açıkçası gülmemek için alt dudağını ısırsam da anlamıştı sanırım.
" Gül gül, yaşlandım artık her hareketimde suratım buruşuveriyor. "
" Aaa Leyla sultan olur mu hiç öyle şey. Sen Ariana Lima'ya taş çıkartırsın." dedim tebessüm ederek.
"Aaa laflara bak laflara." dedi ağzını hafif açarak. Ardından da sordu!? "Eee senin şu efsane kitap ne durumda."
" Ya teyzem bulamadım ona uygun bir editör. Bakıyorum bir hoşuma gidiyor, ardından yorumlara bakıyorum beğenilmemiş. Kitabı istenilene göre çıkaramamış. Off" dedim içimi çekerek. Teyzem ise bir şey düşünürmüş gibi elini başını koyup kaşımaya başladı.
" Arya, ben çok iyi bir editör tanıyorum ama..."
"Teyzeee adı nee???"
"Adı şey Beril A- Akalmaz." söylerken tedirgindi sanki.
" Arya, o şu an İstanbul'da ama."
" İstanbul mu? Ben ilk önce bir araştırayım da." dedim ve leptobumu elime alıp google amcaya yazmaya başladım. Yok ama yavşama anlamında değil yani soru sordum sadece. Karşıma bir suru sonuç çıktı. İlkine tıkladım. Baya başarılıymış. İş dünyasında da sevilen biriymiş. Ben böyle araştırma yaparken teyzem yanıma sokularak dedi ki:
"Ben tanıyorum Beril'i. Fotoğrafta da ne güzel çıkmış. Ama kesin fonbotemdir o." dedikten sonra son kelimesi dikkatimi çekti.
"Ne? Fonbotem mi?"
"Ay Arya ya her neyse. Sende sadece ona dikkat et."
" Aman Leyla sultan tamam bir şey demedim. Hem o fonbotem değil fondöten. Bil diye söyledim
Sonra bizim dedikoducu Remziye ve Ayşe'nin ağzına düşme." Bunları söylerken hafif bir şekilde kıkırdadım o ise bana bakıp kaşlarını çatmakla yetindi.
     Hava kararıyordu. Teyzem mutfakta yemek hazırlarken ben de o kadını araştırıyordum. Bu kadın harbinden iyiydi. Dur bir dakika teyzem bu kadını nereden  tanıyordu. Merakıma yenik düşmüştüm ve mutfağa doğru  ilerlemeye başladım.
"Teyze sen Beril Hanımı nereden tanıyorsun?"  biraz bocaladı, şaşırdı sonra bana bakıp anlatmaya başladı.
"Ben okulumu İstanbul'da okudum. Orada tanışmıştım. S- sonra ben buraya taşındım. Sonrada işte diğer arkadaşlardan haberini aldım. Baya iyiydi yanı. Biz de baya iyi arkadastık. O yüzden söyledim ya sana. Yoksa söylemezdim. İstanbul'a gönderir miyim seni hiç." Ne yanı İstanbul'a mi gideceğim?
"B-ben İ- İstanbul'a mi gideceğim y-yani?"
" Eğer sen de beğendiysen gidebilirsin. "
"Aaaaaaa" diye bir çığlık patlatıp teyzemin boynuna atladım. Kollarımı onun boynuna attım ve bir kaç dakika sonra o da beni iyice sardı.
"Uçakla gideceksin. Senin için biriktirdiğim biraz param var. Uçak biletine yeter. Oraya varınca da Beril teyzen yardımcı olur sana." dedi. Beni kollarının arasından çıkarıp ellerini yanaklarıma koydu.
"Bak meleğim senden öyle hemen ayrılmam kolay olmayacak ama yarın gitmeni istiyorum. İstanbul sana çok şey öğretecek. Ama bak ben yokum diye okumamak filan yok. Anlaştık mı? " derken göz damlaları elime düştü. Ben de onun göz yaşlarını sildim.
"Söz, sana söz veriyorum okuyacağım." dedim ve odama çıkıp valizimi hazırlamaya başladım. Anlaşılan sabah erkenden biletimi alacaktım.
   

                                                                                                 ... 

     Sabah çekici bir süpürge sesiyle uyandırıldım. Gözlerimi aralayıp etrafıma baktığımda teyzemin yorganımı süpürdüğünü gördüm ve beni uyandırmaya çalıştığını anladım. " Uyandım tamam kapat hadi teyze."

"İyi tamam haydi kalk da biletini al." deyip elinde bir zarf bana doğru eğildi. Elindeki zarfı aldım ve içini açtım. Bir de ne göreyim. Money. Aklıma "dank" etti sonradan. Ben İstanbul'a gidecektim ya. Hemen yataktan fırladım ve üstüme açık ten rengi üstünde pembe ve herhangi bir renklerde çiçek deseni olan bir elbise geçirdim. Ayağıma da beyaz babetimi giydim. Elime de bir çanta aldım. Bir hücum kapıdan fırladım ve doğruca bir taksi durdurdum. İzmir hava limanı diye de ineceğim yeri söyleyip arkama yaslandım. Saatime baktım. Saat daha 9:00 du. Ben sanırım ilk defa bu kadar erken uyandım. Bunun Guiness rekorlar kitabına eklenmesi lazımdı. Birden şoför kornaya bastı ve geldik anlamına başını salladı. Bende cüzdandan parayı çıkarıp ona uzattım. Taksinden inip hava limanına doğru yol aldım. 

                                                                                                 ...

    Eve geldiğimde teyzem direk bana beklediğim soruyu sordu.
"Uçağın kaçta kalkacak?"
"Saat 14:00'da kalkacak."
" Hmm tamam iyiymiş. O zaman teyze kız bir köpüklü kahve içebiliriz. Değil mi?"
"Tabii ki de. 2 dakikaya hazır olur sizi hemen bahçeye yönlendiriyoruz majesteleriii." dedim ve direk mutfağın yolunu tuttum. Şekeri, suyu ve kahveyi kahve makinesine koydum ve karıştırdım. Kahve köpürmeye başlayınca yüzeyde görünen köpükleri bardaklara boşaltım ve tekrardan kahveyi fincanlara eşit miktarda ekledim. Kahve hazırdı. Ben de direk bahçenin yolunu tuttum.

                                                                                                         ...

      

 Saat teyzemle çok çabuk geçmişti. En son baktığımda 13:30 du bende ayakkabı giydim. Teyzemle vedalaştım. Bilirsiniz sevdiklerinizden ayrılmak çok zordur. İşte bizim de böyle oldu. Ağlamalı filan.Teyzemin bana dediği son şey:

"Arya, kızım inşallah en büyük hayalini gerçekleştirebilirsin orada." oldu. Benim tek ve en büyük hayalim Paris'e gidip oradaki kuleyi görmekti.
" İnşallah teyzem. Ama nasıl olacak ki. "
     Ben Hava limanına geldiğimde anons ediliyordu.
"İzmir'den İstanbul'a 14:00 numaralı uçağımız kalkmak üzeredir. Yolculara bildirilir." Ben de direk uçağı aramaya koyuldum. Sanırım yepyeni bir hayat başlıyordu benim için. Kim bilebilirdi ki belki hiç beklemediğim şeyler olacaktı...

Merhaba arkadaşlar. Bu kitaba yeni başladım. Fakat ilk kitap deneyimim değil bu. Daha önce de bir kitap yazmıştım. İnşallah bu kitabım da beğenilir. Yalnız buradan bu kitabı yazmama yardımcı olan yakın arkadaşım @sudenazkrt a çok ama çok teşekkür ediyorum.