Eva in opleiding.

Hoofdstuk 14

POV EVA
In de gang hoor ik de stem van Mechels. Als ze me ziet ben ik de lul. Dan heeft ze gelijk door dat we een relatie hebben. Ik verstop me in de badkamer achter het douche gordijn. Ik ben net op tijd weg. Ik hoor de deur open gaan en het is Mechels. Ik sta wel een half uur te wachten tot ze weg is. Maar ze blijft maar praten over de zaak. Als ik denk dat ze weg is wil ik het douche gordijn opzij schuiven. Maar ik ben gelukkig net op tijd. Mechels komt binnen om de vaas met water te vullen. Als ik 1 seconde eerder was geweest had ze me betrapt. Ze zet de bloemen neer. Ik wacht nu een paar minuten, die erg stil zijn. Dus ik neem aan dat ze weg is. Ik loop weer naar Floris toe. Daar pak ik zijn hand vast. Ik voel dat hij zachtjes in mijn hand knijpt. Ik zie dat hij ook met zijn ogen begint te knipperen. Zijn ogen gaan open, en ik kijk gelijk in zijn mooie felle blauwe ogen. Hij glimlacht en steekt zijn armen uit. Ik omhels hem. Maar we worden gestoord door de dokter. Die komt een paar testjes doen. "Meneer Wolfs alles ziet er goed uit. Als alles zo stabiel blijft mag je morgen weer naar huis." Zegt de dokter tegen hem. Wat ben ik blij dat alles goed gekomen is. Alleen Frank moeten ze nog pakken. Dan kan ik weer zorgeloos gaan leven.

POV WOLFS
"Eef ik heb alles gehoord wat je gezegd hebt. Ik hou ook van jou." Zeg ik verliefd tegen Eva. Maar ze begint te snikken. Ik schrik ervan. "Floris het spijt me zo. Het is weet allemaal mijn schuld zoals altijd." Brengt ze huilend uit. Ik kijk haar met medeleven aan. Ik wil niet dat ze verdrietig is. "Eef het is niet jouw schuld. Jij had het toch ook niet kunnen weten schat." Vertel ik haar. Ik zie dat ze weer een beetje opgelucht is. Dat stelt me gerust. Ik wil niet dat ze denkt dat het haar schuld is. Want dat is het sowieso niet. Ik val weer diep in slaap met Eva in mijn armen. Mijn meisje.