Prologue

697 11 1
                                    



"THIS IS FALCON. All points were clear. I repeat, all points were clear. Don't loose all of your sight to the Olympus." Inilapag ko ng maayos ang hawak kong telescope ng masiguradong walang peligro sa paligid.

Tatlong sunod–sunod na assignment ang ibinigay sa akin at hindi naman sa pag rereklamo pero kailangan ko ng break pagkatapos nito. Humihirit si mamay at papay ng bakasyon at wala naman silang maisip na guluhin kundi ako. Isang taon na din akong hindi nakakauwi sa Pilipinas kaya hindi ko rin masisisi ang mga magulang ko kung bakit nami-miss na nila ako.

"This is Sultan. Over," Narinig ko sa aking earpiece na singlaki lang ng butones ng damit ko. Agad akong kinabahan. Sultan is with the Olympus. Ayokong mabulilyaso ang assignment na'to lalo pa at ako ang leader ngayon.

"Sultan, any problem?" Agad kong tanong kasabay ng pag kuha ko sa telescope. "Where were you?" hindi ko na kasi sila matanaw sa daan. Mahirap kapag malaking tao ang binabantayan ng grupo. Kailangan wala kaming makaligtaan ni isang detalye sa paligid kung hindi, kapahamakan ng isang lider ang magiging kapalit.

"Command, I lost vision. I repeat. I lost vision." Ulit kong sabi habang lumipat ako ng puwesto.

"Sultan, over. The Olympus is currently taking his time kissing his wife. Over," mahina pero dinig ko ang pag ngisi nito.

"Fuck, Fredrick. Can you stop for one second and be serious with your work?" naiinis ako kung bakit siya pa ang inilagay ko sa posisyong mag bantay sa presidente. He made some moaning like he's mimicking what he is seeing kaya lalo akong napikon.

"Dude, relax. I was just joking." I heard him chuckle. "What's your plan after this?" Natigilan ako at napakuyom ang kamao dahil gusto kong manuntok ng tao.

"Nothing and can you please stop talking nonsense?" Sa trabaho kong ito wala akong naging mga kaibigan. Mahigpit ang samahan pagdating sa pag titiwala sa ibang tao. But then I met Fred. Nagkataon lang na parehas kaming nasa isang national peace talks at parehong may binabantayang head of state ng magkaroon ng matingding shoot out. He took the bullet from me kahit na hindi naman dapat.

Simula ng magkaisip ako at makita si Papay na umaalis at umuuwi pagkatapos ng isang buwan – ipinangako kong titigil na si Papay. I did the bargain, because I want my Mamay to be happy at iyon ay ang maging safe si Papay.

"Nagtatanong lang ako, Morales." Fuck! Tinawag nito ako sa tunay kong pangalan. We used to live with our codes. No one can know who we really are and our family. That's an oath we live everyday. I consider Fred as my family here. Walang nakaka alam na kilala namin ang isa't–isa sa trabaho.

"Home. Uuwi ako ng Pilipinas after this." Sabi ko na lang. Fred knows how to speak and understand tagalog. He's half – Filipino half – Turkish.

"Can I come with you? Matagal na akong hindi nakaka uwi ng Pilipinas. Pero dun ako sa inyo tutuloy. I want to see Summer."

"Sam's married. Move on." Minsan na nitong na meet si Sam at ilang ulit sa aking nag sabi na liligawan daw niya ito kaso dahil na rin sa palagi kaming nasa malayo at bumalik si Jako at binakuran na ng tuluyan ang pinsan ko hindi na iyon natuloy.

Katahimikan ang namayani na akala ko nga ay pinatay na nito ang headphones pero ng makarinig na ako ng isang malakas na pagsabog at sunod–sunod na putukan dagli akong tumakbo papunta sa katapat na hotel kung nasaan ang presidente.

"Sultan!" Sigaw ko, "Malibu, Atlantis, cover up! Sultan! I'm on my way!" naging magulo ang paligid. Pinalibutan ng usok ang masaya sanang pag diriwang. Hindi ko alam kung papaanong nalaman ng kung sinuman ang plano namin.

"Kohl..."

"Fred! I'm here. Asan ka? Is the president with you?" Sa fire exit na ako dumaan. Nasa fourth floor lang sila ayon sa gps chip na nakakabit kay Fred at sa presidente.

"H–help me," tangi nitong anas.

"Fred?" Biglang nawala ang ilaw na sinusundan ko sa gps, "Where exactly were you?" Halos lahat ng kuwarto sa fourth floor ay nasuyod ko na pero hindi ko pa rin sila nakita ng presidente.

"Fuck! Asan ka—" natigil ako sa isang galabog na nag mula sa gitnang parte ng hallway kasabay ng isang napakalakas na sigaw sa loob at sa headset na suot ko.

Inihanda ko ang aking sarili. Bunot ang dala kong baril, sinipa ko ang pintuan at inubos ang bala ko sa pag papaputok. Wala akong itinirang nakatayo. They are terrorists. Patapon na sila. My goal is to protect the president and to save my friend.

"This is Falcon, I repeat this is Falcon. The president is safe. Send me some back up, now!" I send my coordinates at pagkatapos ay dinaluhan ang presidente. "Are you okay, sir?" in-inspect ko siya. Walang tama ng baril, walang bombang naka tanim. Gayun din ang takot na takot na first lady. Then I think of Fred.

Hinanap ito ng aking paningin. Sinuyod ko ang buong silid. Pero isang walang buhay na Fred ang aking nakita.

_______________

"IF ONLY I'd done something. If only I came five minutes earlier. Things might have changed." naninikip na naman ang dibdb ko habang isinasalaysay sa ika apat na pag kakataon ang nangyari ng araw na yon.

"Hindi mo iyon kasalanan, Kohl." Ulit sa akin ng therapist ko. PTSD. After that scene. I was never been the same again. I took a leave of absence. I taught I was just too exhausted to function. I went home. But the nightmares were like reel time. It won't stop.

"If only I was there with him...I can changed what has happened." I can't forget how they decapitated Fred. I just can't—

"Don't go there, Kohl. Take a deep breath." Utos sa akin ng therapist ko. Humigit ako ng malalalim na pag hinga. I told myself not to go there. Not now.

In a perfect world, there'd be far fewer military conflicts and a lot less need for military funerals. I had trainings. I was hand picked and trained by the elite special forces. Two years in SEAL and five years in Delta Force was a game changer. But it wasn't a perfect world. Everyone knew that.

It was too much, too painful. A couple more years in the service, and we were going to get out and do something different. Something just for us. Now there wasn't going to be any of that.

It would never be the same.

_______

Ms.Therapeutic*

Behind all LiesTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon