KARANLIKTAN SIYRILIŞ

~Diğer Yüz~

Evden çıktığımda direkt olarak motoruma bindim. Bugün çok yorulmuştum.Sadece bedenim değil,tüm bendim mahvolmuştu.Bitkin düşmüştüm ve beni huzura taşıyan o mavinin muhteşem tonlarının,insanın içini serinletmesini sağlayan,dertlerinden,tasalarından bir süreliğine de olsa arındıran...O yere deniz kenarına gelmiştim.

Bana göre deniz huzur demekti.Mavinin tonları,insanı huzura eriştiriyordu sanki...Küçükken de buraya gelirdim.Minicik ruhumu bu görkemli mavilerle umutla doldurur,huzura açardım kapılarımı.Her sabah,her gece yaşadıklarımı unutur,sadece ona odaklardım gözlerimi.Rahatlamanın,yaşama bağlanmamın nedeni,sırrı buydu belki de.Özgüvenimin,soğukluğumun  ...Sanki hayatın inadına;iyi,huzurluydu.Sanki hayatın,yaşamın ve dahası dünyanın iğrenç,acı çektirici,bencil ve sahte olmadığını kanıtlamak istercesine tüm görkemiyle yine karşımdaydı mavinin huzura kapı açmış tonları...Hayat gibi bencil değil de tüm cömertliğiyle bana kucak açmış gibi...İşte bu yüzden maviye bayılırdım.

Hayat bana karşı hep acımasız olmuştu.Ne tarafa adım atsam her yönde,her yerde ve herkeste bir çıkarcılık,pislik vardı.Belki de bana karşıydı bu kini,bu öfkesi hayatın.Ama bu yaşadıklarıma rağmen ben hep karanlığımın hiçbir zaman içinde,hiçliğin bir köşesinde duran tüm duygularımla,benliğimle hayata bağlıydım...Hayatın,yaşamın dahası evrenin tüm bu iğrençliğine karşı savaş açmış ben Umut San tüm mağdurların,avukatıydım artık!Benim ve benim gibilerin ufak ama tükenmeyen umutları için...Dünyanın daha iyi olması,mutluluğu bizlerle de paylaşması için!Hayatın bencilliğinin sona ermesi,mutluluğu yaşlı,çaresiz,fakir ve nicelerinin tatması için.Tüm çabam,tüm emeğim ve en önemlisi tüm hırsım bunun için.Herkesin evrenin diğer yüzünü de görüp,yüzlerindeki ufacık bir gülümseme için!Fakat bu herifler yaşadıkça bu imkansız.İlk yapacağım şey de Adnan ve onun gibi herifleri bu dünyadan temizleyip ait oldukları yere,cehenneme yollamaktı!