BOŞ SALINCAK

-6-

Evet arkadaşalar artık hikayemiz gerçekten başlıyor.Önceki 5 bölüm hikayemizin tanıtım bölümleri gibiydi.İşte şimdi bu kitap sizin için daha sürükleyici olacak ^_^

KEYİFLİ OKUMALAR....

"Hasret......Tek bir kelime nasıl anlatılır ki bizi.Sinsice işliyor hasret kanıma baba.Zaten küçük bir aileydik ve ve....Bak yine aynısı oldu işte.Sen gittiğinden beri boğazım düğüm düğüm be baba ! Haykırmak istiyorum tüm benliğimle haykırmak istiyorum ! Niye gittin diyemiyorum sana ama keşke gitmez olaydın.Gözün arkada kalmamıştır bilirim.(gülümsedim) Annem sardı sarmaladı beni.Kimseye ihtiyaç duymadan 2 kişilik bir aile olarak ayaktayız baba.3 kişi olmak vardı ama.... Neyse burda da rahat yok benden sana demi yine çok konuştum yine dert yandım 2 senedir olduğu gibi.Ben gideyim artık haa ne dersin ? Eee ziyaretin kısası makbuldür.(gülümsedim).Tekrar geleceğim baba bilirsin beni dayanamam hasretine tekrar geleceğim..."

Ellerimi kot pantolonumun cebine sıkıştırdım ve babamın mezarına son bir kere daha baktım.Ve yine kendi ayaklarımla babama gelip, yine kendi ayaklarımla çekip gidiyordum.Onu bir başına bırakıp...Yine yüzüm ıslak ,yine gözlerim buğulu.

Babamın ölüm haberi geldikten sonra kütüphanede baygınlık geçirmişim ,yani öyle dediler.1 hafta boyunca kendime gelemedim.Ama sonra Buğra' nın (ortaklarının oğlu) beni ezecek derecede bir sinirli konuşma yapmasıyla sirkelendim ,kendime geldim.Evet ağır konuşmuştu.Haklıydı da ses etmedim.Anneme destek olmamı söylemişti.Evet iyiki de söylemişti.1 hafta sonrasında göz yaşlarımı sadece babamın mezarında dökmeye söz vermiştim.Annemin yanında durup ona destek olmuştum.Şimdi mi ? Şimdi ise aradan 2 sene geçmiş ve herşeyi daha da iyi anlamaya başlamıştım.Acı dahada yükleniyordu bedenime.Babam öldükten sonra kızlarda bana çok destek oldular ama ben yinede yıkılmıştım.2 senedir yaz kampına gitmiyorum.Kızlar zorlasada birdahaki yaz gelirim deyip savuşturuyorum. Ve yine yaz kampı yaklaşıyor ve 11. sınıf da bitiyordu..Derslerimi hiç aksatmadım bu geçen 2 sene boyunca.Lisede artık son seneye giriyorduk.Ve bakalım kader beni nereye sürükleyecekti.

Buğra'ya gülümseyerek arabaya geçtim.Buğra ortağımızın oğluydu.Babam öldükten sonra babası bize çok yardım etmiş anneside yardımlarını esirgememişti.Kız ikizinide unutmamak lazım.İkizi olan Defne' de 2 senedir çok yakın olduğum biri haline gelmişti.Buğra'da Defne ile birlikte bizim okula gelmişti.Okula beraber geliyor ,beraber dönüyorduk.Ve Harun Amca'nın (ortak olan kişi) söylemesiyle herzaman Buğra benimle mezarlığa geliyordu.En sevdiğim yanıysa beni yalnız bırakıyordu babamla.

"Armi iyi misin ?"

"Ahh..... Evet şey... Sanırım iyiyim."

Ve bahsetmediğim bir diğer konu.Ortaklık konusunda babamın yerini annem doldurmuş ve ortaklığa devam edilmişti.Onlara ne kadar teşekkür etsek azdır ki emekleri çok oldu.

***

"Sohbetinede doyum olmuyor Armi ama malesef eve geldik."

"Haa...Ben yine dalmışım düşüncelere kusura bakma.Annenler bizde olduğuna göre sende geliyorsun bize öyle değil mi ?"

"Evet sulu göz.Sen in ,ben arabayı park edip geliyorum." Başımla onaylayıp arabanın kapısını açtım ve çıkıp kapattım.Güneş yansıdı tenime.Sıcaktı...Ve bir o kadarda içim soğuktu.

***

"İtiraz yok kızım geliyosun nokta.Hem Sonat' da orda olacak üff bi aranızı yapmayı beceremedim." diyerek dudak büzdü Gizem.Ailecek yemek yemiştik.Şimdi de Gizem' le birlikte odamda oturup ,kamp konusunu konuşuyoduk.Gizem ne kadar gelmeme ısrar etse de benim pek gitmek istediğim söylenemezdi.Annem de gitmem için ısrar ediyor ama onu yalnız bırakmak da istemiyorum.Sonat ' da gelecek biliyorum ki şu geçen iki senede ne kadar soğuk da olsak aramızda farklı bir çekim vardı.Klişe bi söpz öyle değil mi?Sonat' dan hoşlanıyor olabilirim ama kesin değil olabilirim yani.(!)