De Buurtpolitie ~ een nieuw gezin

Elise

Pov Tineke
"Mannekes, planning voor vandaag: Floor en Obi, voormiddag patrouille en in de namiddag papierwerk, Tineke en Koen het tegenovergestelde en Eric en Bri-", de chef kon zijn uitleg niet afmaken, want mijn gsm liet het deuntje horen, wat betekent dat ik gebeld werd. "Sorry, chef, maar deze is echt belangrijk", zei ik wanneer de naam 'Louise' op het scherm verscheen.

"Hallo, met Tineke", opende ik het gesprek.
"Tineke, het is Louise. Wil je eerst je gsm op speaker zetten? Iedereen daar bij jullie moet dit horen."
Ik zette mijn gsm op speaker.
"Ja, Louise, zeg maar. Iedereen hier kan u nu horen."
"Oke, dus. Vanochtend kwam ik om 8 uur toe op school. Iedereen kwam naar mij en vroeg of ik wist waar Elise was, omdat ze normaal al om kwart voor acht op school toekomt", rateltde ze.
"Louise, rustig. Maar ga door."
"Om kwart na acht stuurde ik haar dan een sms'je met de vraag waar ze bleef. En ik heb 10 minuten geleden een antwoord gekregen voor ik het zelf begreep."
"En wat stond dan in dat sms'je?", vroeg ik een beetje in paniek.
"Er stond: 'Het Eerste Lesdag Pendelt Mijn Ik Juf!!! Seg Niets Enkel Les', maar de eerste letter van elk woord stond in een hoofdletter. Als je die allemaal na elkaar zet krijg je: HELP MIJ!!! SNEL", ratelde ze nog meer dan daarnet.
Iedereen keek naar de chef die het teken deed dat we nog even moesten afwachten.
"Nog iets? Want ik hoor dat dat niet alles is..."
"Mevrouw, mag ik even naar buiten, want Elise heeft vroeger al gevraagd dat niemand dat mocht weten, alleen de politie, maar die alleen als het echt nodig was, en dat is nu", hoorde ik haar op de achtergrond vragen.
"Vertel maar."
"Euhm, E-elise wordt thuis door haar ouders... m-mis-mishandelt", mijn hart sloeg een tel over. Zo'n ouders zijn het niet waard om een kind te hebben!!
"Tineke, nog iets. Het ergste vanal..."
Nog erger? Dat kon gewoon niet.
"Ja?"
"Haar ouders zouden er niet mee inzitten moest ze... dood zijn"
Toen schoot iedereen in gang. De chef gebaarde dat hij iets wilt zeggen.
"Louise, waar woont Elise?", vroeg hij.
"Spoorlaan 16", antwoordde ze.
"Oke, wij gaan NU met iedereen naar haar huis, we komen u ophalen van school als we haar hebben oke?"
"Ja"
"Ahja, Louiseke, zeg nog niks tegen u klasgenoten, dat doe ik wel.", zei ik nog.

De chef begon opnieuw. "Tineke, Brigitte, van zodra we Elise hebben springen jullie met haar in een auto en gaan naar de school om alles uit te leggen en Louise op te pikken en daarna naar het ziekenhuis, Eric en Koen, Floor en Obi nemen elk een ouder mee naar hier en zetten die eerst even in de cel. Koen en Eric de vader, Floor en Obi de moeder. Moest 1 van de 2 er niet zijn gaan jullie die halen op zijn/haar werk. Daarna verhoor. Tineke, videoverhoor met Elise. Oke mannekes, kom we moeten dat meisje redden he!"
En we waren weg.

Blijkbaar kon Koen in mijn ogen zien dat er iets mis is, want hij vroeg wat er scheelde.
"Hoe stom en gestoord kunt ge zijn om u kind te mishandelen?!", schreeuwde ik. "Sorry", fluisterde ik vrijwel direct erna. "Ik weet het schatteke, dat gaat er bij mij ook niet in, maar we vinden haar wel", zei hij. "Levend", vervolgde hij.

We gingen het huis binnen, maar eerst beslisten we dat ik, Koen en Barry direct naar boven gaan. Floor en Obi deden de kelder, Brigitte en Eric de keuken en de woonkamer en Patrick en de chef deden de garage, berging en de wasplaats. We gingen naar boven en hoorden al direct geroep. "Nee, niet doen! Stop!", riep -volgens mij- Elise. Even daarvoor hoorden we dezelfde stem huilend roepen: "Doe dat nooit meer! Dat hebt ge al meer als genoeg gedaan! Vuile vent!" enzo verder. Ik en Koen keken elkaar aan en knikten naar elkaar, als teken dat we direct naar die kamer zouden gaan. Ik gaf nog even door aan de andere teams dat ze boven zaten en iedereen kwam naar boven. Floor, Obi, Eric, Brigitte, Patrick en de chef controleerden eerst de andere kamers op de bovenverdieping en dan bleven zij aan de deur staan wanneer ik en Koen naar binnen zouden gaan.

We telden af en ik deed de deur open zodat Koen en Barry direct naar binnen konden.
"Politie, leg die zweep neer!, riep hij. De man luisterde niet. "Zweep neer!", riep ik nog harder en bozer dat ik er zelf van schrok.

Maar mensen die een kind mishandelen zou ik het liefst gewoon met 1 kogel afknallen. Hij was kennelijk ook geschrokken, want hij liet zijn zweep meteen vallen. "Handen in de lucht!", riep ik en hij gehoorzaamde direct. Koen gaf Barry aan Eric en boeide de man. Hij ging samen met de man, Eric en Barry terug naar het commissariaat. Ondertussen hadden Obi en Floor ook al door dat de moeder hier niet aanwezig was, dus gingen ze op kantoor uitzoeken waar ze werkt en haar daar ophalen.

Nu waren de chef en Patrick ook vertrokken, en bleven ik en Brigitte over met Elise. Ik ging naar haar toe.