My Destiny (on hold★)

Chapter 1: Meet her

Angela

Nagising ako sa sobrang ingay na ginagawa ng alarm clock ko. Kulang pa ako sa tulog eh. I've been working all night for a chapter that me and my bestfriend's been doing these past months. Pinatay ko agad ang alarm clock tapos natulog na lang ulit. Hindi pa ako nakaidlip nang may narinig akong ring na naman. Ugh! Agad kong hinagilap ang phone ko sa aking bedside table at saka marahas na umupo.

"Angela Reika Ramirez! Where the hell are you?!" Bungad ng taong nasa kabilang linya.

I looked at my digital clock and I realized it's already nine in the morning. I remembered we have an appointment with some of our investors at 10:30 am, huminga ako nang malalim. I won't get late either, malapit lamang ang condo sa office namin kaya okay lang.

"Hoy! Asan ka na ba?! Kanina pa ako dito oh! I've prepared all na naman! You are effin' late again!" Pagmomonologue nitong kausap ko sa telepono. Hindi ko naman masasabing kausap kasi sinagot ko lang tapos ginreet agad ako ng sigaw nitong bestfriend ko. She's very particular about the time and I guess, that's our difference. Well, she should! Ako ang mabilis magbihis kesa sa aming dalawa cos she takes hours just to prepare herself. I smiled at the thought of annoying her again so I faked a yawn.

"Good morning Asela Beatrice Alcaraz! Ke aga aga yang pagkaparanoid mo agad yang sinalubong mo sakin." Pagwawalang bahala kong sagot sa kanya.

"Hoy! Meron pa tayong meeting with the investors!" Sabi niya sakin. I know, friend. If she could see me right now baka bugahan na ako nang babaeng yon dahil panay irap ang ginagawa ko. Aligaga na naman ang bruha!

"Okay. Just wait for a moment, I'm going to freshen up and go there. As if naman malayo yung condo ko diyan. And besides atin naman yan. Ano pa ba ikinapaparanoid mo diyan?" Tanong ko pa, pang-asar lang. Dagdagan lang ang pagkaaligaga niya.

"Kahit na! Mawawalan tayo ng investors sa unang collaborative work natin pareho diyan sa kalokohan mo." Sabi niya pa.

Yan yung ugali niya pag naeexcite. Well, di ko siya masisisi kahit kasi ako naeexcite di nga lang halata. Well, hindi lang talaga since matagal din namin itong hinintay. Aside from being a novelist and her as an artist ay nakakahiyang gumawa nang collab lalo na't sa mismong publishing house namin ito gagawin. We can't just do that selfish act dahil marami namang mas magagaling kesa sa amin. But I guess, we have proven ourselves to give this a shot!

"Okay fine. Fine! Ten-thirty pa naman ang meeting diba? Okay, I'll be there in any minute." Sabi ko and then I hung up the phone. After we talked, I started to move and prepare.

Almost thirty minutes ay nasa tapat na ako ng aming opisina, I'm walking in the hallway in my formal attire. I wore white v-neck shirt with a black blazer tapos isang black highwaist pants, and a pair of stiletto.

"Good morning ma'am!" Salubong ng mga empleyado ko sakin. I just smiled at them, alam na nilang greeting iyon galing sakin. Di naman ako ganun katipid sa salita pero yun at yun lang din kasi yung isasalubong nila sakin kaya sinabihan ko nalang sila about that. I actually love my employees. Kung wala sila, wala ngayon ang publishing house na ito.

"Angela! What took you so long?!" Sino ba naman ang magsasalubong sakin niyan? Edi my bestfriend. Hinanap ko agad kung saan nanggaling ang boses at sinamaan ko na siya nang tingin.

Nasa hallway pa lang ako pero tong babaeng to makapagreact, mukhang late na late na ako. Tsk!

"Wag kang O.A, Bea! Hindi pa naman ako late diba? May isang oras pa ho!" Sagot ko na lang rin. Walang beso beso ano? Hindi uso ang beso samin, masyadong plastic.

"Che! Eh, excited na ako sa bagong issue natin eh!" Sagot niya rin sakin habang pinapalakpak yung kamay niya. Umirap ako sa kawalan, she's still trying to impersonate the anime she watched last week. My goodness!

"Okay, fine. Pasok muna tayo sa loob. Mahiya ka sa empleyado natin." Sabi ko tapos tumingin siya sa paligid, as usual tinitingnan kaming dalawa sa ingay namin. Who would've thought na ang dalawang magulo tuwing umaga ay boss nila, at may ari ng isang publishing house? Maybe they're laughing at us everytime Bea's doing her morning naggings at me.

Nang nakapasok na kami sa loob ng elevator ay tiningnan niya yung suot ko. Seriously, maliban sa pagiging anime addict, this woman is a fashion police. Hindi ko maiwasang mapasapo ang aking ulo dahil sa ginagawa niya.

"What's with your attire young lady?! Seriously?! Just a pair of pants and shirt plus stilleto for a business attire?!" Reklamo niya pa.

"Excuse me, may blazer pa po. What's the problem with this?" Tanong ko sa kanya tapos umikot na lang din sa harap niya.

"Gosh! Are you nuts?! Ano ba naman yang suot mo!" Reklamo niya tapos hinilamos yung kamay niya sa mukha, sign of frustration I guess? Wala namang masama sa suot ko, and its comfortable as well!

"No, I'm not, what's wrong with this?" Sagot ko naman. Well, kung tatanungin niyo attire ng babaeng to, she's wearing a white ribbed dress, black americana suit and a stiletto. I looked heavenwards, iba kami ng gusto kapag business attire, alright? Can't she just forget what I am wearing? It's comfortable and I look good and presentable in it!

"Che! Tara sa mini closet mo diyan! Langya kang babae ka marami tayong makikilalang businessman mamaya tapos ganyan ka lang?" Sabi niya sakin habang kinaladkad ako sa wardrobe ko dito sa opisina. Tumaas naman ang kilay ko roon pero umiling na lang dahil wala akong magawa. Ayaw ko nang makipag-away dahil lang sa damit.

Bakit may mini closet ako? Actually, di naman ako yung nagsabing lagyan yan diyan kundi yung parents namin pareho, why? Kasi daw kapag kelangang umalis for a trip hindi na kami uuwi pa at dito na lang sa wardrobe kami kukuha ng damit. Kompleto ang wardrobe may damit na, may maleta for travel, may mga heels and undies pati towels and marami pa. Meron kaming damit pareho ni Asela sa wardrobe na yun. And it was very useful to the both of us. Well, we often go and travel for you know, ideas to places that we might include in our artsy world—her as an artist and me as a novelist.

"Okay fine! May magagawa pa ba ako?" Sabi ko na lang din habang kinakaladkad ako ng babaeng to sa room.