Dont Open This Door

×Giriş×

Charlyn

"Terbiyesizlik yapmanıza luzüm yoktu.Sizin bunlarla âlâkanız yok"
Kıyafetlerimizde gezdirdiği gözlerini bizimkilere çevirdi."Bir daha odama izinsiz girmeyin!"

Kafamı eğip göz devirdim.Tabii bunu görünmeyecek bir şekilde yapıyordum.Karşımızda duran kırmızı etek ve siyah gömlekli kadın gözlüklerini çıkaracak kadar sinirliydi.Teressa'nın kafası benimkinden daha eğikti ama ben nedenini çok iyi biliyordum.Hiçbir ses çıkarmadım.Hamleck gördüğüm kadarıyla ağırlığını bir bacağına verdi.Derin bir nefes aldı.Her an bizi işten atabilecek gibi görünüyordu.

"Anladık bayan Hamleck, bir daha odanıza izinsiz girmeyeceğiz"dedim ve Teressa'nın yerine de konuştum.Çünkü Teressa her an gülmekten bütün hastaneyi oynatabilirdi.Boğazını temizlediğinde kafamı kaldırmam gerektiğini anlayıp kaldırdım.Teressa hâlâ kaldıramıyordu.Bu benim bir kahkaha atmama sebep olacağı için dudağımı ısırdım ve başka şeyler düşündüm.Elinde duran gözlüğünü geri taktı.İkimizede sanki birşeyler söylemek ister gibi baktı.Ben bu bakışını yakaladım ve anlamını tahmin ettim.

"Peki,işlerinize dönün"
Bize tekrar bakmadan arkasına döndü.Farklılık yaparak kalçasını kıvırmadan, topuklarını yere çarparak-gördüğüm kadarında-kapıya kadar ilerledi.Gideceğini düşünerek derin bir nefes alıyordum ki birkaç adımdan sonra tekrar bize döndü.

"Bu yaptığınızı da unutacağımı sanmayın!"

Kapı kapanıp, sonunda topuklu ayakkabı sesi kesildiğinde ikimizde kahkahalara boğulduk.Bu kadın tam bir ahmaktı, tahminen bizim ne gördüğümüze dair minik bir fikri bile yoktu.Teressa sandalyeye oturdu.

"Oh tanrım gülmekten öleceğim, bu kadın bir sersem!"
Bunu söyledikten sonra daha fazla gülmeye başlayan Teressa'yı dürttüm.Her ne kadar komik bir olay olsada işten boktan sebeplerle atılmak istemiyordum.Koridordan döndüğüne bile emin değildim.

"Teressa!Buna sonra devam ederiz.Hem biraz sessiz olmalısın,Hamleck bizi duymamalı!"
Gülmekten açılmış olan hastane gömleğimi düzelttim.Aynaya baktım ve saçımı her zaman ki rahat iş topuzumu yaptım.

"Haklısın, öğle tatili bitmek üzere"
O da üstünü düzeltti.Gereken birkaç şeyi alıp odadan çıktım ve o da beni takip etti.Temizleyeceğimiz yerler ayrı olduğu için birazdan ayrılacaktık.Teressa yol boyunca biraz daha kıkırdadı ve gördüklerimizin ne kadar ayıp olduğu hakkında biraz ağır olan yorumlar yaptı.

Bay Basner'in odasının yanına gelince bu odayı temizleyeceğim aklıma geldi.

"Hey, çıkışta görüşürüz burası benim!"dedim ve onu durdurdum.Hatırlamış gibi kafasını salladı ve yanağıma bir öpücük kondurdu.

"Haklısın,çıkışta görüşürüz!"diye bağırıp koridorda kayboldu.Biraz acele ediyorduk çünkü işlerimizi hemen bitirip erken çıkacaktık.

Derin bir iç çektim ve Bay Basner'ın çok kirletmemiş olduğu odasının kilidini çıkarıp girdim.

Yerlerde temizdi neyseki.

Temizlik eşyalarım normalde Bay Basner'ın masasının yanında olduğu için de rahattım.Direkt oradan alıp temizliyordum.Bay Busner'ın masasının üzeri diğer yerlerden temizdi.Kağıtlar, kalemler, hastaların dosyaları ve hatta bilgisayar bile düzgün duruyordu.Dosyaların daha bol bulunduğu dolapları da inceledim ve parmağımı sürünce toz olmadığını anladım.Bu adamı sevmiştim.Sadece yerleri silmeye karar verdim ve silerken birşeyler mırıldanmaya başladım.

Ortalama on dakika sonra girerken açık bıraktığım kapı aniden kapandı ve sıçramama sebep oldu.Kaşlarımı çattım ve kapıya bir bakış atıp süpürgemi dolaba yasladım.

Kapıya doğru ilerlerken topuksuz ayakkabımdan çıkan ses dışında hiçbir ses olmadığını farkettim.
"Johan? İçeride ben varım!"
Ses gelmedi.Johan'ın böyle birşey yapmayacağına emindim.Hem yanlışlıkla kilitlese bile az önce söylediğimi duyması gerekiyordu.
"Johan?"
İç çektim ve kapı kulbunu hızla çevirdim.
Tekrar sıçradım ve süpürgeye ayağım takıldığı için yere düştüm.
Sorun; kapı ben açmaya çalıştığım zaman kilitlenmesiydi.

-

Düzenlendi.