Kendime geldiğimde burnuma dolan hastane kokusunu içime çektim.
Berbattı.
Gözlerimi açıp etrafa bakınmaya başladım. Oda olması gerektiğinden sessizdi. Ne olduğunu hatırlamaya çalıştım. Markete gidiyordum ve ...
Odaya giren Özgür düşüncelerimin dağılmasına sebep olmuştu. Özgür'ü görünce mutlu olmuştum çünkü son konuşmamızdaki sözleri pek iç açıcı değildi fakat ona kızgın da değildim çünkü haklı olduğunu ve beni önemsediğini biliyordum.
"Bayılmışsın." dedi soğukkanlılıkla.
"Hatırlamaya çalışıyordum. Özgür küs müyüz?"
"Çocuk değiliz Asya."
Biz bir tartışmaya daha başlamadan Ege de odaya girdi. Telaşlı gözüküyordu. Özgür'ü çağırdı, bensiz odadan çıktılar.
Sinirlenmiştim. Daha kaç gündür tanıyorlardı ki birbirlerini?
Odada yalnız geçirdiğim 10 dakikanın ardından Özgür odaya girdi.
"Bir kere kendine bela olmayacak bir şeye bulaşsan olmaz mıydı?"
Özgür'ün sözlerinden hiçbir şey anlamamıştım. Boş gözlerle ona bakmamın ardından açıklamaya başladı.
"Ege.. sana anlatmış abisini. Senin evini falan da öğrenmiş abisi. Ciddi gibi görünüyor."
Ege anlattığında abisi olduğu için bu öldürme ve intikam alma olayını pek umursamasam da abisinin gerçekten ciddi olduğu düşüncesi korkmak için iyi bir sebepti. Korkmamıştım. Bu duygu daha çok endişeydi.
Özgür sessizlikten rahatsız olmuş olacak ki konuşmaya başladı:
"Sen iyi misin?"
"Evet. Ege şimdi nerede?"
"Bilmiyorum. Abisi seni de öğrendiği için senin yanında olmaması gerektiğini söyledi."
Anladığımı belli eden bir şekilde kafamı salladım.
"Özgür eve gidelim mi? Hastaneleri pek sevmiyorum biliyorsun."
Özgür beni başıyla onayladıktan sonra yataktan kalmama yardım etti. O anda pek kendimi düşündüğüm söylenemezdi. İçimdeki endişe kendim için değildi. Özgür'ün yanında elbette güvendeydim fakat Ege'yi bulmak istiyordum.
Eve geldiğimizde Özgür beni yatağıma yatırdı ve yiyecek bir şeyler hazırlayacağını söyledi. Yaklaşık 20 dakika sonra elinde bir pizza kutusu ile geldi.
Mutfakta epey becerikliydi.
Gülümsedim.
Pizzayı yemek için mutfağa geçtiğimizde Özgür'e Ege'yi bulmak için yalvarmak istiyordum fakat iyi olmadığımı düşündüğü için izin vermeyeceğini bildiğimden susuyordum.
Şansımı denemek için usulca konuşmaya başladım:
"Ege'yi aradın mı?"
"Aramalı mıydım?"
"Yani intikam almak isteyen bir abisi var. Merak ediyorum onu."
"Tamam, ara sen"
Hızlıca telefonu elime aldım daha birkaç hafta önce rehberime kaydettiğim numarayı bulup aradım.
Telefon çaldı, çaldı ve çalmaya devam etti.
"Açmıyor mu?"
Ümitsizce olumsuz anlamda kafamı salladım.
