Kayıp sevgi

Küçük kalbim

Barış adında bir öğretmenim vardı bize hep siz aşık falan olmuyorsunuz sadece küçük kalbinizle seviyorsunuz derdi. Galiba haklıydı. Henüz 12 yaşında neyin aşkını yaşıyorduki kalbim. Ama şimdi adını her duyduğumda hala içinden bişeyin koptuğunu hissediyorum.

***

Herşey okul sırasında beklerken yaşandı. Her zamanki at kuyruğu saçlarım, okul kıyafetim ve omzumda çantamla öylece etrafımdakilere sırıtıyordum. Aaa o da ne bizim sırada yeni biri duruyor. Acaba bizim sınıfa yeni biri mi geldi.
Ama çok tatlı olduğu kesindi. Yanındakilerle konuşunca anladım...
Bizim sınıftaydı. İsmi de Furkan. Kızlar hemen başladılar çok tatlı demeye bensa aynılarını içimdenn tekrarlıyordum ama öyle kendim kendime bir yandan da kafamı hep arkaya çeviriyorum tabi. Yanında babası da vardı. Mizacı sertti baya.
Ardından kendi kendime acaba yanına gitsem mi diye sordum çok atılgan olduğumdan duramadım tabi ki ...

- slm ada ben

- bende furkan

- hoşgeldin

- teşekür ederim

İşte ilk konuşma böyle oldu ve çabuk bitti.
Ardından sınıfa çıktık benim de kendime göre bir çevrem vardı ama işte kısıtlı çok da arkadaşım olduğu söylenemez ne de olsa 7.sınıfa giden bir çocuğum sonuçta...
Tenefüslerde de konuşmaya başladık daha sonra. Ben sonra sonra çok hoşlanmaya başladım ondan ama en yakın arkadaşlarım bile Furkana göz koymuştu ve ben buna dayanamıyordum.
Kendi aralarında "benim olucak"diye konuştuklarını da şahit oldum. İçimden "hıhı rüyanızda canım yha" derdim ve haklı olan tabiki ben oldum o bizim sınıfta yanlızca benim oldu. Fakat irem'in ona bakışları beni etkliliyordu hem de ne biçim bıraksalar hiç ayrılmadığım o en yakınımı boğabilirdim.
Küçük kalbimle ne denli sevmişim ama onu burdan da anlayabilirsiniz:))

Beğeneceğinizi umuyorum... ;)