Sa Isang Sulyap Mo

Chapter 93: Trying so hard.

Mark's POV

Habang lumilipas ang mga araw..... Lalo lang akong nahihirapan sa sitwasyon namin ni Ashleen.

Pakiramdam ko, umaasa ako sa wala.

Pakiramdam ko napagiiwanan na ako.

Hanggang dumating na sa puntong naisipan ko nang tumigil.

Ayoko na siyang isipin.

Pakiramdam ko naman, masaya na siya doon.

Hindi na siya nagparamdam.

NI MINSAN.

Tama na yun.

Siguro, oras na rin para sumaya ako...

Nang hindi siya ang kasama ko.

Nang hindi siya ang nagiging dahilan.

Gusto kong sumaya dahil MASAYA talaga ako.

At tutuldukan ko na. Kung ano ang TAPOS na.

Pagkatapos kong pagisipan yun, pumikit ako at huminga ng malalim. Saka ako tumayo agad sa kama.

Humarap ako sa salamin at inayos ko sarili ko saka ako lumabas.

Paglabas na paglabas ko, nakita ko agad si Wendy sa may pinto at aktong kakatok na sana sa pinto.

Mark: Wendy?

Wendy: Mark? (Gulat)

Mark: (tumawa)

Wendy: Anong nakakatawa?

Mark: Iyang itsura mo.. Hahaha! =)

Sinapak niya ako.

Wendy; Tawa pa!

Mark; Joke lang! O bakit? Ano gusto mo? Bakit mo ko kakatukin?

Wendy: Ah.. Ano kasi...

Napakamot siya sa ulo niya.

Mark: Ano?!

Wendy: Kakain na...

Mark: Hahaha. Sige, susunod na ako.

Magulo gulo pa buhok niya at medyo pawisan ang mukha.

Tumango siya sa akin at pababa na nang hagdan saka ako nakaisip ng great idea! ;)

Mark: Wendy!

Lumingon naman siya..

Mark: Maligo ka at mag ayos ka, aalis tayo.

Wendy: Huh?

Mark: Okay?

Nanlaki ang mata niya sa sinabi ko at lumakad ako papalapit sa kanya tsaka ko na siya inunahan bumaba sa hagdan. Ang tagal kasi ee. Gulat na gulat pa kasi tas makatitig, wagas.

Mark: Tama na yan, di ako ice cream para lusawin, k?

Wendy: Kapal.

--------

After 2hours.

Nakaligo na ako't lahat lahat, siya.. Andun.. Nagpapakaanghel. Gumagawa ng project habang nakikinig sa music sa salas.

Halatang kakaligo pa lang niya nun kasi basa buhok e. Haha.

Nilapitan ko siya.

Tumingin lang siya sa akin. At saka umirap saka nagpatuloy sa paggawa ng homework niya na parang wala siyang nakita.

Mark: WOW man.

Wala siyang kibo.

Mark: Sabi ko diba.. Aalis tayo.