The lifeguard l.h

Chapter 9

Ο Luke είχε πάρει το πάπλωμα και εγω προσπαθούσα να το πάρω πίσω αλλα τιποτα.
"Τελειωνε" είπα και γέλασε.
"Ακομα δεν άρχισα" ψυθίρισε. Τα πρόσωπα μας ηταν τόσο κοντά το ένα στο άλλο όπου ένιωθα την καυτή του ανασα να καίει το πρόσωπο μου. Κοιταζομασταν στα μάτια και ξαφνικά ένιωσα τα καυτά χείλη του πάνω στα δικά μου,εγω κατευθείαν ανταπέδωσα. Το φιλί βαθαινε και τα χέρια του Luke χάιδευαν κάθε ίντσα του σώματος μου.
Με μια κίνηση ήρθε απο πάνω μου , χωρίς να χωρίσουν τα χείλια μας, και μου αφαίρεσε τη μπλούζα. Κατευθύνθηκε προς το λαιμό μου όπου μου άφηνε υγρά φιλια.
Εγω έβγαζα αναστεναγμούς ευχαριστισης. Τα χέρια του αμέσως κατευθυνθηκαν προς το παντελόνι που μου έχει δώσει να φορέσω. Ένα μέρος του εγκεφάλου μου μου έλεγε να συνεχίσω αλλά το άλλο μέρος , το λογικό, μου είπε να τον σταματήσω πριν είναι πολύ αργά. Ακολούθησα αυτό το μέρος.
"Αυτό ήταν που δεν θα προσπαθούσες τίποτα ; " Φώναξα νευρίασμενη ενώ τον εσπρωχνα από πάνω μου. Ή αναπνοή μου έβγαινε κόφτη, αφού ήμουν ακόμη συνεπαρμενη από το ότι έγινε πριν. Αναμαλλιασμενη, πήρα την μπλούζα μου τα παπούτσια μου και τα φόρεσα την ώρα που προχωρουσα προς την πόρτα.. Ξαφνικά ένα φως από τα γειτονικά δωμάτια άνοιξε και ένας άντρας γύρω στα σαράντα με μια ρόμπα φορεμενη βγήκε. Με κοιτούσε περίεργα . Λογικό αφού μια κοπέλα χωρίς μπλούζα βρισκόταν στην μέση του σπιτιού του στις 4:00 τα ξημερώματα..
"Ποια είσαι;" μου είπε με βραχνή φωνή.
Πραγματικά δεν ήξερα τι να πω. Περίμενα να βγει ο Λουκ από το δωμάτιο του και να πει μια δικαιολογία, αλλά το μόνο που ακουγόταν από το δωμάτιο του ήταν ένα ροχαλισμα. Οπότε....

Έφυγα τρέχοντας.

Έτρεχα εδώ και 10 λεπτά και είχα απομακρυνθεί αρκετά από το σπίτι του οπότε σταμάτησα να πάρω μια ανάσα.. Μετά από λίγο ξεκίνησα να περπατώ για το σπίτι μου το οποίο δεν ήταν πάνω από ένα 10λεπτο μακριά. Ξαφνικά βήματα ακούστηκαν πίσω μου οπότε γύρισα να δω ποιος είναι, όμως όταν γύρισα ο δρόμος πίσω μου ήταν άδειος. Τρομαγμένη επιταχυνα το βήμα μου προς το σπίτι μου. Τα βήματα δεν ακουγοντουσαν πια , αλλά είχα όλη την ώρα αυτήν την αίσθηση ότι κάποιος με παρακολουθουσε. Το γρήγορο βήμα μου μετατράπηκε σε τρέξιμο. Το σπίτι μου τώρα ήταν στο τέλος του δρόμου και μπορούσα να το δω. Όμως τα βήματα πίσω μου ξεκίνησαν πάλι να ακούγονται. Κάποιος με κυνηγούσε. Όταν έφτασα μπήκα γρήγορα στον κήπο και ανέβηκα όσο πιο γρήγορα μπορούσα τις σκάλες της εισόδου, όταν έφτασα στην πόρτα μου όμως , θυμήθηκα κάτι. Τα κλειδιά μου ήταν στο σπίτι του Λουκ! Γύρισα να δω ποιος ήταν πίσω μου αλλά και πάλι ο δρόμος ήταν άδειος.
"Ποιος είναι;!" Φώναξα με ένα τρέμουλο στην φωνή μου.
Αφού δεν πήρα απάντηση άρχισα να σκέφτομαι τρόπους για να μπω στο σπίτι μου. Και τότε μου ήρθε! Από το παράθυρο του δωματίου μου.
Δίπλα από το δωμάτιο μου υπήρχε ένα μεγάλο δέντρο το οποίο είχε ένα κλαδί που κατέληγε στο παράθυρο μου. Αν κατάφερνα να το ανέβω όλο θα μπορούσα να σπάσω την κλειδαριά του παραθύρου μου και να μπω. Προχώρησα αργά και διστακτικά προς το δέντρο και με δυσκολία ξεκίνησα να το σκαρφαλώνω. Ήμουν πολύ καλή στο σκαρφάλωμα.. Όταν έφτασα το παράθυρο μου έσπασα την κλειδαριά με τα χέρια μου και μπήκα στο δωμάτιο μου. Πφφφ επαγγελματίας διαρρήκτης θα έπρεπε να γίνω. Αφού άλλαξα στις πιτζάμες μου και έβαλα το κινητό μου να φορτίσει ξάπλωσα στο κρεβάτι μου και κοιμήθηκα...

Σοου τα σχολεία ξεκινάνε και δεν ξέρω αν θα μπορώ να ανεβάζω συχνά chapter :( Αλλά σας το υπόσχομαι ότι θα βγάλω ένα πρόγραμμα και θα ανεβάζω κάθε εβδομαδααααα ❤ love u all
(Btw h maggie einai theara omg)