Relationship Status: HIDDEN (DARAGON)

RS:H 54

A/N: To those flooding me kung bakit di nila makita yung UD ng Chap 24! I'll explain. Ganto po, nagpublish po talaga ko pero inunpublish ko din po after. Bakit? Kasi po kumpleto na po talaga yung chap kaya pinublish ko na pero pagtingin ko po putol na sya kaya kinelangan ko pa pong iunpublish at irewrite at eto nga po ngayon lang po ko sinipag dahil ang dami na pong namfaflood sakin. Kasi alam nyo yon? Yung tipong naghirap ako sa pagsusulat tas malalaman ko biglang nabura at kelangan ko ulit irewrite. Huhuhu ㅠㅠ

So ayan po, sana maenjoy nyo 'tong chapter na 'to! HAPPY READING. ^____________^v

Dedicated and chapter na to kay @GongjuxxMich ^^~ Thankyou sa pageefort na iPM pa ko sa FB. Haha. Thankyou Unnie~ Ito na yung inaantay mong UD. *3*

****

DARA's POV

"Ang ganda~~" Nakangiting sabi ko ng dumapo ang mga snow sa bintana ng sasakyan ni Jiyong. Binuksan ko ang bintana at agad din 'tong sumara. Waaaaah~ anyare?

"Sira ba 'tong kotse mo? Kusang sumasara yung bintana." Maktol ko. Anubayan. Ganda ganda ng kotse sira naman.

"Nope. I'm the one who closed it." Saka sya may pinindot na button at biglang bumukas ang bintana tas sinara nya din.

"Open it." Utos ko pero umiling sya.

"It's cold. You'll get sneeze." Sagot nya sakin at kumunot ang noo ko.

"Ehhhhh~ Open it open it!" Sunod sunod kong sabi at di nya man lang ako pinansin. Aish.

Nakangusong tumingin na lang ako sa bintana kahit nakasara 'to. My birthday has already ended. It's already 13th of November.

Naramdaman ko bigla ang mainit na kamay ni Jiyong sa kamay ko.

I looked at him and he's smiling. I smiled too. He's brown expressive eyes are back. Hindi na sya nakakalunod. Ang sarap ng tumitig muli sa mata nya dahil makikitaan mo 'to ng madaming emotions. The real eyes of a Kwon Jiyong.

"Babbit..." He called me.

I pouted. "Hmm?"

Bigla syang ngumiti ulit at umiling saka hinigpitan ang hawak sa kamay ko. Eh? Inatake na naman ng abnormalism 'tong si Baygon. Tsk! Na miss kong tawagin sya sa endearment na yon. Baygon

"Baygon." I called him and I saw him smile.

"Bakit?" He said without gazing at me but his smiling. Pinisil pisil ko ang kamay nya.

"Magiging ayos lang ba ang lahat?" I suddenly asked.

Honestly, I'm scared. I'm scared for him and for us. I know hindi madali ang kakaharapin ni Jiyong. That's why I'm here. But if he would be by my side. I think my fear would be gone.

He gazed at me and now he's eyes shows softness.

"Yes baby, everything would be perfectly fine. As long as were together." He said with a smile saka ko hinalikan sa pisngi.

I nodded my head saka ngumiti. I trust him.

"Were here." Sabi nya at nakita kong nasa tapat na nga kami ng dorm. 1AM na ng madaling araw. I wonder kung gising pa yung tatlo.

Nauna akong lumabas sa kanya at sinalubong agad ako ng malamig na snow. Brrrr~

"Ayos ka lang?" He asked me dahil uh... anlamig.

Bago pa ko makapagsalita ay niyakap nya na ko. Ramdam na ramdam ko ang init ng katawan nya na nakapagpapawala ng lamig.

"Mmm... I missed hugging you." He murmured and I smiled.