Hoofdstuk 21

245 15 0
                                    

POV EVA
Frank is nu al denk ik zo'n drie kwartier weg. Het water begint steeds meer te worden. Ik word bang want ik kan niks doen. Ik probeer mezelf meerdere malen los te krijgen zonder resultaat. Ik begin steeds natter te worden. Wat me nog angstiger maakt. Dit word mijn dood.

POV WOLFS
Nog een kwartiertje en ik ben bij de bestemming. Ik rij zo hard ik kan. Want ik kan toch helemaal niet zonder Eva.

Een kwartiertje later kom ik aan in een oud verlaten vakantiehuisje. Ik stap uit en schop de deur open. Ik loop naar binnen en voel dat mijn voeten nat zijn. Ik ren verder en zie Eva liggen. Ze ligt te hoesten, ze krijgt steeds water binnen. Ik ren naar de kraan maar die gaat niet dicht. Daar heeft hij wat kapot aan gemaakt. Ik ren naar Eva toe en na minuten krijg ik haar los. Ze snakt naar adem. Als ik een half uur later was gekomen was ze er niet meer geweest bedenk ik me. We vallen elkaar in de armen. "Het spijt me ik had net je mee moeten gaan. We wisten beide dat Frank er nog is." Verontschuldig ik mezelf. Ik voel me zo schuldig over wat er is gebeurd. Kon ik het maar terug draaien. "Jij kon er niks aan doen. We dachten dat hij echt weg was." Zegt ze tegen me. We lopen naar de auto en rijden samen naar huis. Mijn Eefje is weer bij me. Ik ga ervoor zorgen dat zoiets niet meer gaat gebeuren.

Eva in opleiding.Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu