One Week

Day 1

Saturday na ngayon at simula na rin ng dance practice namin for the battles.

I left our house very early. Gusto ko kasi mag-breakfast muna.

Pumunta ako ng Starbucks. Di naman ako malate. Our practice starts at 8am. 6:45 pa lang.

I ordered Caramel Macchiato, my favorite. Naghanap na ako ng available seat and waited for my Coffee.

Free Wifi dito so I started to surf the net para malibang rin ako.

"Blake?" Tawag ng Counter.
Nagtaka ako. Wait. Omg. Wag mo sabihing nandito rin siya?!

Inilibot ko ang aking mata kung nandito ba talaga siya.

"Yep. That's me!" Nandito talaga siya.

"One Caramel Macchiato?"The Counter said.

"Yep. My usual favorite." Blake said.

What?! Favorite ko rin yun ah.

Iniwas ko na makatingin sa kaniya and I covered my face with my hair.

Please di pa ako tawagin. Pleaseee.

Nakita ko na hindi pa rin siya umaalis sa Counter. May kausap pa kasi siya sa phone.

Fudge.

"Ynne?" The Counter called.

Damn. Bakit ngayon pa.

I walked towards the Counter to get my Coffee. At sana di niya ako mapansin.

Nakatalikod rin naman siya. Kunin ko lang at tatakbo na rin ako paalis.

"One Caramel Macchiato?" Counter said.

I just bowed my head slightly.

Pero sa kasamaang palad,

Tapos na niya kausapin ang kausap niya sa phone at humarap dito.

Asdfghjkl. I kennat. I wanna die right now.

"Uy, Ynne! Nandito ka rin pala." He smiled at me.

And I died.

Dejk.

"Oo, breakfast. Maaga pa naman atsaka mamaya pa 8am ang practice." I smiled back at him.

I can feel my cheeks burning red.

Nakita niya ang dala kong coffee.
"Caramel Macchiato yan ah. Pareho pala tayo ng favorite, Ynne! Pero parang gaya-gaya ka lang eh." He laughed.

Ganito siya. BULLY.

"Masaya ka na?" I said sarcastically.

Di rin ako magpatalo. Akala niya di ko kaya. Tss.

"Oo!" Then he laughed again but immediately stopped because I walked out away from him.

"Ynne, wait lang! Di ka naman mabiro!" Sabi niya habang hinahabol ako.

"Pakamatay ka na!" I shouted him back.

At tuluyan na niya akong nahabol and held my wrist.

It was like electricity with a high voltage when he held my wrist.

"Ganito na lang para di ka na magalit. Sabay na lang tayo pupunta ng school at libre ko ang pamasahe. Ok ba yun?" He said, chuckling.

Bwisit.

"Kdot. Punta ka mag-isa mo." At bago pa man ako maka-walk out, hinila na niya ako at tinakbo palayo at pumara ng taxi.

I was so speechless sa mga nangyayari.

Si Blake ba talaga to? Ano kayang niya? Baka may sumapi sa kaniya na masamang ispiritu.

Di kasi talag kami close. Friends lang talaga. Classmates.

I thought nung narealize ko na may crush ako sa kaniya, wala na talaga akong pag-asa kasi di kami close.

But it seems to be diferrent this time that I could never believe it's possible.