CHAPTER 37 : Alone
LANCE’S POV
“DAHIL KAPATID MO SIYA!”
“DAHIL KAPATID MO SIYA!”
“DAHIL KAPATID MO SIYA!”
Hindi!!! Hindi ko kapatid si Chandria!! Imposible! Sadyang gumagawa lang yung Tatay niya ng dahilan para di kami matuloy ikasal. Imposible talaga! Kung ayaw niya, sabihin nalang niya. Kahit wag na siyang umattend ng kasal namin. Ang mahalaga, ako at si Chandria yung nasa harap ng altar!
“Dad ano ba?! Wag ka ng gumawa ng dahilan para di ko siya mapakasalan!” Pilit tong sinisigaw ni Chandria sakanya. Pero di ko rin hahayaan na yung taong mahal ko lang yung lumaban. Kailangan ako din.
“Sir ano po ba yang sinasabi niyo? Di po pwede yon!” Eto nalang yung nasabi ko dahil hindi ko alam. -__- Kung titingnan yung Tatay ni Chandria, nakuha ko sakanya yung ilong na matangos. Pero imposible kung yun lang yun pagbabasihan ko.
Bigla namang nagsalita yung Mommy ni Chandria kaya napalingon kaming lahat sakanya. “Pero Chandria, your Dad is right.” Sabi ng Mommy niya. Kaya lalo akong naguluhan. Tss.
Wala na kong nagawa. Ayoko nang maniwala pa sa mga kasinungalingan na sinasabi nila. Walang patutunguhan tong usapan na to.
Tumalikod na ko. Hila hila ko si Chandria. Alam ko nasasaktan na siya dahil sa paghila ko. Pero gusto ko nang umalis dito. Di ko na makayanan yung mga nadinig ko. Sasabog na ko!
“Your mother? Divine Go? Was a mistress.”
What the fck is he saying?! Lumapit ako sakanya at tinitigan siya ng masama. Sino ba siya para sabihin na kabit yung nanay ko?! Kilala ba niya?! Tangina. Kung ako ngang anak, hindi nakilala. Siya pa kaya?!
“Lance, I’m your father.”
Gago ba to? Tapos ngayon sasabihin niya tatay ko siya?! Eh gago pala siya ye!! Pinipigilan ko nalang yung sarili ko. Alam ko anytime pwede ko ‘tong i-smack down! Fck!!!! >_< Nagpatuloy lang siya sa pagsabi ng kasinungalingan niya.
BINABASA MO ANG
Way Back Into Love (Completed)
Romance"Lahat ng tao nagsisimula bilang strangers. At lahat ng couples, nag-uumpisa sa wala. Lahat sila may kanya kanyang storya sa buhay. Minsan nga, akala mo, siya na talaga. Pero... Naranasan mo na bang maiwan ng isang tao sa di inaasahang panahon? At s...
