Το Να Είσαι Έφηβος Είναι Σαν Να Βρίσκεσαι Σε Πόλεμο

κεφάλαιο 2

                                                                                     Τζέις Μπλάκφάιρ

                                                                                         20-11-2012

Το ρολόι πάνω στο κομοδίνο του έδειχνε 2: 47 τη νύχτα όταν χτύπησε το τηλέφωνο. Προσπαθώντας να αποτινάξεις τη νύστα από τα μάτια του, ο Τζέις πέταξε τη κουβέρτα του στην άκρη. Τι μέρα ήταν, τι μήνας, τι χρονιά; Το μουδιασμένο του μυαλό του έστελνε σήμα πως κάτι κακό είχε συμβεί. Σκουντούφλησε γύρω στις δεκαπέντε φορές μέσα στο σκοτεινό δωμάτιο ώσπου να βρει το κινητό του που ήταν χωμένο στη τσέπη του τζιν του που είχε πετάξει στο πάτωμα. Ο αριθμός που αναβόσβηνε στην οθόνη τον έκανε να ξυπνήσει τελείως. Δίστασε για μια στιγμή πριν απαντήσει στη κλίση του πατέρα του.

''Ναι;'' Είχε μάθει για τη Φαίη; Ήξερε πως έμενε μαζί του;

''Αύριο έρχεσαι στη Νέα Υόρκη. Με τη πρώτη πρωινή πτήση''

Ούτε ''τι κάνεις παιδί μου'' ,ούτε ''είσαι καλά;'' . Η ψυχρή φωνή του Άιζακ Μπλάκφάιρ απλά του ανακοίνωνε ένα γεγονός, ή καλύτερα, του έδινε μια διαταγή.

''Μη μου πεις ότι σου έλειψα'' είπε ειρωνικά το αγόρι.

''Άσε τις ειρωνείες. Ο παππούς σου πέθανε'' Ο τρόπος που το είπε σόκαρε τον Τζέις, τόσο ψυχρά και αδιάφορα λες και μιλούσε για τον καιρό και όχι για τον θάνατο του πατέρα του.

''Πως;'' ρώτησε.

''Δεν ξέρουμε ακόμα. Η κηδεία είναι αύριο, και θα είσαι εδώ''

Κι έτσι απλά του το έκλεισε.

Ο Τζέις έμεινε ακίνητος στα σκοτεινά προσπαθώντας να επεξεργαστεί τη πληροφορία. Ο παππούς του είχε πεθάνει. Εντάξει, ήταν ογδόντα-δύο χρονών ,το περασμένο καλοκαίρι όμως που τον είδε ήταν ακμαίος σαν σαραντάρης, έτοιμος να ζήσει άλλα είκοσι χρόνια. Κι όμως τώρα έπρεπε να μαζευτεί όλη η οικογένεια για να του πει το τελευταίο αντίο.

Όλη η οικογένεια.

Βγήκε αμέσως από το δωμάτιο του και έτρεξε στον ξενώνα στο τέλος του διαδρόμου. ''Φαίη! Φαίη!''

Η αδελφή του δεν καταλάβαινε ούτε διαφορά ώρας ,ούτε φωνές ,ούτε τίποτα όταν κοιμόταν. Όταν έμπαινε κάτω από τις κουβέρτες δεν την ξυπνούσε τίποτα. Έκατσε δίπλα της στο κρεβάτι και άρχισε να την τραντάζει.'' Φαίη, ξύπνα!''

Εκείνη ανασάλεψε ,χωρίς ωστόσο να ανοίξει τα μάτια της. ''Ελπίζω να με ξυπνάς επειδή περνάει απ' έξω ο Ρόμπερτ Πάτινσον'' μουρμούρισε μέσα στον ύπνο της. ''Αλλιώς την έχεις βάψει''