ลูอี ทอมลินสัน นั่นแหละคือชื่อของผม.. แต่มีไอหมีตัวนึงมันเรียกผมว่า หลุยส์!!!
ซึ่งผมเกลียดมันเข้าใส้ มันมาตามปั่นป่วนชีวิตผมนั่นแหละ ทำให้ผมเกลียดมัน
"ไงไอหลุยส์ขาสั้น!" นั่นไงนึกถึงก็มาเลย... เงียบครับเงียบเท่านั้น ก็เหมือนกวนตีนมัน
โดยไม่ต้องออกเสียงใด"เงียบหรอ ด้ายยย..." มันจะทำอะไรผมวะครับ
"เหี้ย!!โอยยยยย..."ผมอุทานเสียงดัง
พร้อมกับร้องด้วยความเจ็บปวดที่บั้นท้าย มันถีบผม
"ถีบกูทำไมครับไอหน้าหมี"ผมพูดด้วยเสียงเรียบๆ ให้เหมือนเป็นการเริ่มกวนประสาทไอหน้าหมีอีกครั้ง
"อ่าวก็เงียบทำไมละวะเรียกแล้วเสื_อกไม่ตอบ" ครับก็นั่นแหละเรื่องนี้ทุกที
ถึงจะทะเลาะกัน แต่ก็ยังถือว่าเป็นเพื่อนแหละ แต่ว่ามันไม่ใช่
เพื่อนสนิทผม...
"สวัสดีครับพี่หลุยส์ ..." รุ่นน้องกล่าวทักทายแบบไม่เห็นหน้าผากที่ส่องสว่างของผมเลย
ก็ผมเนี่ยแหละกวนประสาทได้ทุกคนในสถาบัน จนบางคนยังหมั่นหน้าผม ผมละอิจฉาตัวเองเหลือเกิน ที่มีคนหมั่นหน้าอันหล่อเหลาของผม
"กวนส้นตีนขึ้นเยอะเลยนะครับพี่เถิก"
"ทำไมขี้เสื_อกจัง"
"อ่าวพี่ก็ขี้เสื_อกนะครับ" กวนประสาทกันไป จนรู้ได้ว่า
ไอคนที่ทักผมก่อนหน้านี้จะทำหน้าเหมือนเหม็นขี้
"เป็นไรไอหมีเหม็นขี้รึไง ดูทำหน้า"
"ถ้าจะเหม็นขี้ก็ขี้คุณหลุยส์แหละครับ" ดูมันตอบ
ตอบแบบไม่น่าให้อภัยอยากจะซัดตีนกับขาสั้นๆของผมใส่หน้ามันเหลือเกิน
"ไปๆไปขึ้นห้องได้แล้วว้อยยไอหน้าหมี!"
"อะไรกันไอหลุยส์อยู่ๆมาชวนขึ้นหง ขึ้นห้องกูเขินนะเว้ยย"ดูมันสิครับพูดกวนตีนคิดไปไกล
"คิดเหี้_ยไรของคุณครับไอหน้าหมี คิดลึกนะเนี่ย!"ป้าบบบบ
"ทำอะไรวะไอเถิก!" ผมตบหัวมันไปหนึ่งที
ค่าที่มันบังอาจคิดไปไกล สมน้ำหน้ามันครับไม่ต้องสงสารมัน
"อะไรไอหน้าหมี ตั้งชื่อให้ใหม่อีกละ"
"นั่นชื่อใหม่ตรงไหนใครๆเขาก็คิดว่ามึงควรชื่อไอเถิก มากกว่าลูอีอีก"นั่นแหละครับไม่อยากจะเถียงกับมันน่าเบื่อ
"เห้ยเดี๋ยวไปไหนอะไอเตี้ย!"
"เสื_อกกกกกกกกกกก"อยากจะพูดคำว่าเสื_อกใส่หน้ามันยาวๆเหลือเกิน ผมปล่อยให้มันนั่งอยู่กับกลุ่มเพื่อนของมันแล้วลุกออกมา
คนหล่อยังไงก็ต้องใจเรียน จำไว้นะครับเด็กๆ
.
.
.
.
.
.
ผมไม่อยากจะเลิกเรียนเลยครับ! แม่_งต้องมาเจอหน้าไอหมีน่ารำคาญนี่อีก
"หูยยยพี่หลุยส์เลิกเรียนแล้วหรอพี่"น้องนีลล์เอ้ย น้องไนล์ครับเห็นใจกูบ้างก็ดี กูชื่อลูอี
"ยังไม่เลิกมั้ง ทำไมถามโง่ละไอน้อง"
"อูยยยยยน้องแฮร์รี่มาเว้ยยยยย!!"นั่นแหละครับได้เวลาแกล้งไอนีลล์แล้ว อย่าถามเลยครับ ว่าน้องแฮร์รี่คือใคร น้องแฮร์รี่คือคนที่มันชอบครับ เป็นผู้ชายแท้ๆ แต่ทำไมหน้าสวยจังเลยวะครับ ไม่ได้ครับห้ามคิดน้องมันชอบต้องให้น้อง น้องแฮร์รี่เดินอ้ำๆอึ้งๆมาทางผม เป็นไรของน้องเนี่ย...
"เอ่อ...พี่ลูอีครับ..คือ.."ในที่สุดดดดด และในวันนี้~ก็มีคนเรียกชื่อของผม ถูกสักที
"มีไรน้องว่ามา" อุ่ยยยไอน้องไนล์มองผม เหมือนแค้นอะไร สักอย่าง...
"คือ...วันนี้พี่เซน..เอ่ออ..."น้องช่วยพูดให้มันจบได้มั้ยวะครับ
"อ่อไอหน้าบัง วันนี้ยังไม่เห็นหัวมันเลย สงสัยจะป่วยเป็นไข้การเมือง555555" เอ่อ..จริง ไอหน้าบังก็ ไม่ค่อยจะมาเรียนให้ชาวบ้านเห็นหน้าเห็นตา
"เอ่ออ..งั้นไม่เป็นไรครับ" น้องแฮร์รี่ทำหน้าบึ้งๆ
แล้วเดินไป โถ่น้องชอบคนหยุดเยอะๆ อย่างมันผิดแล้วหละ
"เอ่อพี่ลูผมกลับก่อนนะ..."นั่นไงไอไนล์..
"เดี๋ยวดิ ไอหัวทองนั่งลง"ครับนั่นแหละผมสั่งให้มันนั่งลง สงสารมันเหมือนกันนะครับ ทุ่มเทห่าไรไปเขาไม่สนใจ...
"มีไรอีกวะพี่รีบกลับ..." พูดจบพร้อมเหวี่ยงแขนโตๆของมันกาง45องศา เกือบไปเกือบโดนหัวกู
"อย่ามาโกหกดิไอหัวทอง..."
"เหี้ยเตี้ยยยยยย!!"พูดไม่ทันจบก็มีไอห่าหน้าหมีเรียก ผมเกลียดมันที่สุดดดด!
"เรียกเหี้ยไรเสียงดัง เดี๋ยวแม่_งปั๊ดถีบสองขา"
"ถีบถึงด้วยหรอพี่555555555" ไอหัวทองพอพูดจบก็หัวเราะเหมือน ไม่เคยหัวเราะดังลั่นใส่ผม
"เห็นขาสั้นๆแบบนี้นะ หึกูกระโดดได้ไกลกว่าปาดอีก รู้ไว้!" ผมก็พูดไปงั้นความจริงแล้ว ขาสั้นๆของผมก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย ครับ5555
"พี่ผมจะกลับบ้าน..."โถ่ไอหัวทองยอดรัก
น้องชายของพี่ ต้องมาอกหักเพราะไอหน้าบังหรอเนี่ย
"ไป กลับเว้ยยย !ขี้เกียจอยู่ตรงนี้ เหม็นๆๆ"
"พี่ขอกลับด้วยคนนะน้องไนล์" ไอนี่มันวอนตีน!
"กูไม่ให้กลับ" แล้วมันก็ดันไหล่น้องไนล์มา
"เห้ยยย!หยุดทะเลาะสักทีดิครับ!" น้องไนล์โมโหน่ากลัว ตายแล้ววววววว~
"เนี่ยให้ไปด้วยก็จบแล้ววว"ไอหน้าหมี!เดี๋ยวนี้
มันกวนตีนขนาดนี้ เลยหรอวะเนี่ย
"เออๆไปก็ไปแม่_งง..."แล้วผมก็แอบบ่นคนเดียว เหมือนคนบ้าเลยครับ ไอหมีอาสาขับรถไปส่ง......
