Number : 7

Bölüm 12

Gece yarısı Luhan uyumadan önce Minseok'u kontrol etmek için odasına çıktı. Minseok örtüyü başına kadar çekmiş bir şekilde uyuyordu, Luhan bunu görünce nazikçe örtüyü başından çekip ateşini kontrol etti, ardından Minseok'un titrediğini görüp nazikçe onu dürttü, "Minseok üşüyor musun? Başka bir battaniye ister misin?" dedi. Minseok hayır dercesine başını sallayıp örtüyü tekrar başına kadar çekmeye kalktı fakat Luhan onu engelleyip gidip bir battaniye daha getirdi ve üzerine örttü.

"İlacını içtin öyle değil mi Minseok? Yemeğinle birlikte getirmiştim."

"İç-tim."

"Ateşin yine yükseliyor diye mi böylesin yoksa?" dedi Luhan ve Minseok'un yanına oturup al al olmuş yanaklarına baktı ve bir çözüm bulmak için ciddi bir şekilde düşünmeye başladı. Minseok ise bu sırada uyumakla uyanık olma arasında gidip geliyordu.

En sonunda Luhan dayanmayıp ışığı kapattı ve sessizce Minseok'un yanına uzanıp onu kendine çekti ve çenesini başının üzerine koyup Minseok'u sıkıca sardı. Minseok şaşkınca karanlıkta Luhan'ın ne yapmaya çalıştığını anlamaya çalışırken Luhan fısıldayarak ona açıklama yapmaya başladı.

"Küçükken hastalandığımda annem aynısını bana yapardı, beni yanına alırdı ve vücut ısısıyla titrememi engellerdi, anlamadığın bir şekilde titremen kesilir ve uykuya dalarsın. Lütfen yanlış bir şey düşünme. Sana böyle sarılmaya bayılıyor değilim."

Minseok aldığı cevapla birlikte gözlerini kapatıp biraz daha Luhan'a sokuldu ve Luhan'ın dediği gibi kısa süre sonra uykuya daldı.

Sabah Heechul Luhan'ın odasının kapısının önüne gelip dayandıktan sonra, "Demek bu yüzden ona dokunmamı istemiyordun, onu kendine ait yapıyorsun ha? Daha önce düşünmeliydim bunu." dedi. Luhan onun sesiyle birlikte gözlerini açıp önce Minseok'a baktı ardından onun yanından kalkıp hızla Heechul'un kolundan tuttuğu gibi aşağıya indi.

"Aklından neler geçtiğini biliyorum Heechul fakat fazlasıyla yanlış düşünüyorsun, hasta olduğu için yanındaydım, sonra orada uyuya kalmışım."

"Dostum bana açıklama vermek zorunda değilsin, seviyorsan seviyorum de."

"Ne saçmalıyorsun, onu pek de uzun süredir tanıdığım söylenmez değil mi? Hem ayrıca sabah sabah sen neden buradasın?"

"Kahvaltı için, ayrıca dediğine göre üniversiteden beri arkadaşınmış, onu neden hiç hatırlamıyorum? "

"O anı kurtarmak için uydurduğu bir yalan olsa gerek Heechul, bu arada sana özel kahvaltı hazırlayamam, bir sandviçten fazlasını bulamazsın."

Luhan mutfağa girip bir yandan çorbayı ısıtırken hem kendisi hem de Heechul için bir sandviç hazırladı. Ardından çorbayı bir kaseye koyup ilaçla birlikte tekrar odasına çıktı, bu sırada Heechul'da peşinde gitmeyi ihmal etmemişti.

"Minseok uyan, kahvaltı vakti, ilaç içeceksin daha."

Minseok Luhan'ın sesiyle birlikte yavaşça gözlerini açıp doğruldu tepsiyi kucağına alırken Heechul'la göz göze gelip hiçbir şey demeden çorbasını içmeye başladı.

"Akşamki maç için gitmem gerek Minseok, ama bu halde senin nasıl yalnız bırakabilirim bilmiyorum."

"Sorun değil zaten neredeyse tüm gün uyuyorum ve çoktan iyileşmeye başladım."

Luhan emin olmak için Minseok'un ateşini tekrar kontrol etti "Yine de hala ateşin var." dedi.

"Pekala pekala Heechul amcanız bu işi çözecek, onun başında beklerim benim için büyük bir zevk olur. Merak etmeyin, hiçbir şekilde tecavüze yönelik bir şey yapmayacağım, ben anlayacağımı anladım ve o lanet olası tekmelerden bir tane daha yemek istemiyorum, uslu bir hasta bakıcı olacağım, anlaştık mı? Hem Luhan'ın maçını aşağıda dev ekranda izlemeni de sağlarım, eğer orada uyuya kalırsan da kesinlikle sana dokunmam."

Luhan ikna olmuş bir şekilde "Tamam, sakın ilacını vermeyi unutma ve hala yeterince çorba var başka bir şey isterse her ne olursa yap ya da al tamam mı?" dedi ve dolabından kıyafetlerini alıp hazırlanmak için odadan çıktı.

Akşam maç saatinde Minseok örtüsüyle birlikte koltuğa kurulup maçın oynayacağı kanalı açtı, ardından sessizce maçın başlamasını bekledi.

"Abur cubur ister misin? Yoksa sadece maçı mı izleyeceksin?"

"Bir şey istemiyorum teşekkürler."

"Pekala." diyerek Heechul mutfağa girdi ve kendisi için bira ve cips getirdikten sonra tek kişilik koltuğa geçip ayaklarını sehpaya uzattı ve maçın başlangıç düdüğüyle birlikte cipsini yemeye başladı. İlk yarı sonuna kadar evde televizyonun sesinden başka bir ses duyulmadı, devre olmasıyla birlikte ise Heechul hasta olmasına rağmen çok heyecanlı olan Minseok'a dikkatlice baktı ve "Onu gerçekten çok mu seviyorsun?" dedi. Minseok başta ne demek istediğini anlayamayıp ardından, "Futbolu çok severim." dedi ve heyecanını biraz gizlemeye çalıştı.

"Luhan'ı ne kadar süredir tanıyorsun Minseok?"

"12 yıl. Yani şey şaka. Futbola başladığından beri sanırım."

"12'den kastın neydi tam olarak, ele verdin kendini anlat yoksa senin gerçekten bir sapık olduğunu söylerim."

"Çocukça bir tehdit olmadı mı bu? Sadece küçükken aynı mahalledeydik ve sonra üniversitede de aynı okuldaydık, popüler birisiydi sonuçta üniversite kampüsünde onu tanımayan yoktu, sonra o mükemmel bir futbolcu oldu ve ben de kendimi fanboyluk yaparken buldum, bu tamam mı şimdi bunu Luhan'a anlatmaya kalkarsan seni 12 parçaya ayırırım."

"Üniversitede sana benzer bir ezik çocuk vardı, Luhan onu öpüp sonra eve atmıştı, ah anılarımı canlandırdın Minseok." Heechul cümlesini tamamlamasıyla birlikte kendisinden gözlerini kaçırmaya başlamış olan Minseok'a baktı ve "O sendin değil mi?!" diye bağırdı. Minseok sessiz kalmayı tercih edip iyice örtüsüne sarındı ve başını eğdi.

"Yani sen ve Luhan önceden birlikte oldunuz ama Luhan seni hatırlamıyor?"

"Hayır bence tamamıyla yanlış hatırlıyorsun, ben daha önce Luhan'la aynı evde hiç bulunmadım. Öyle bir şey olmadı gerçekten ve bak maç başladı sessiz olalım."

Minseok kendince savunmasını yaptıktan sonra maça odaklanmaya çalıştı Luhan'ın attığı ilk golle birlikte ise uykusuna engel olamayıp koltuğa uzandı ve maçı izlerken uyuya kaldı. Maç bittikten sonra Luhan hızla duşunu alıp hazırlandıktan sonra eve geldi ve sessizce Minseok'a yaklaştı. Elini hemen anlına götürüp ateşi olup olmadığını kontrol etti, olmadığını görünce ise rahatlayarak bir gülümseme yerleştirdi yüzüne.

"Maçı tamamıyla izleyemeden uyudu ve söz verdiğim gibi ona dokunmadım, şimdi onu odana götürüp yatırıyorsan yatır, sana anlatmam gereken bir şey var." dedi Heechul ve televizyonu kapattı. Luhan ise çantasını bir kenara bırakıp Minseok'u kucakladı. Minseok Luhan'ın onu kucağına almasıyla birlikte gözlerini açıp elini Luhan'ın boynuna doladı ve tekrar uykuya daldı.

*Yorumlarınızı eksik etmeyin :3*