*Bayan Pembe'den*
Aah! Yeter ya! Yolucam saçımı başımı haa! Ya da boşverin ya, niye kendi saçımı başımı yolayım ki? Gider açık açık konuşurum, sonra onun saçını başını yolarım. Evet evet öyle yapayım. Ya da yok ya, en yakın arkadaşım o benim, onun da hakkı var sevmeye. Onun bir suçu yok ki kararsız olması konusunda. Off! Ama beni de ağlatmaya hakkı yok ki yaa!
İnsana umut verip verip umudumu elimden alıyo! Bu tam bir haksızlık! Yani, seviyosan seviyosun, sevmiyosan sevmiyosun. Karar versene ya!
Geliyo bana anlatıyo ağzının suyu aka aka, yok şöyle oldu yok böyle oldu, yok şunu dedi yok bunu dedi... Sonra bir didişiyolar, tartışıyolar, yine bana geliyo! Yok efendim salakmış malmış, diyorum hani seviyodun kızım, "yanılmışım, sevmiyorum" diyo. Tam umutlanıyorum, kavgaları geçiyo, yine sevmeye başlıyo kız! Dayanamıyorum artık ya!
En çok da ne yüzünden emin oluyorum çıkıcaklarından biliyor musunuz? Sürekli didişip didişip barışıyolar ya böyle! Hani, kesin belirtiler ya bunlar! Offf, bi de sinir oluyorum, hem sinirden hem üzüntüden ağlıyorum ya, kendime de çok kızıyorum!
Valla vazgeçicem bu çocuğu sevmekten. Son kararım. Acı çekmekten bıktım. Bayan Kunduz'a da hiçbir şey söylemicem. Bilmesin. Kimse öğrenmeden kapanıcak bu defter. Belki yenisini açarım bir ara başka birisi için. Ama o Bayan Kunduzla beraber olucak biliyorum. O kadar muhteşemdi ki, harika şeyler olabilirdi. Ama o bakış açısı bitti artık. Arkadaşım o benim, ve Bayan Kunduz'un sevdiği çocuk...
*Bay Pembe'den*
Kurtulmak istiyorum lan artık şu çirkin kızdan.
Anasını satayım sürekli kavga ediyoruz, sinir oluyorum, ağzına sıçıp kurtulasım var da, kız işte mk...
Çirkin yetmezmiş gibi bir de sevdiğim kızla kavga ediyoruz, niye kavga ediyoruz onu da bilmiyorum, delleniyor bana çatıyor ben de seviyorum mk aramız iyi olsun diye uğraş dur, bi yalvarmadığım kaldı. Bu kadar yüz vermemek lazım da insan korkuyor.
Daha önce de sevgililerim oldu, böyle değildi ya, ne öncesi ne sonrası... Beni benden alıyor kız.
Okulda da yavaş yavaş tanışıyorum insanlarla, pek kafama göre birisi yok, insanlar beni ağır başlı, mantıklı ve saygılı birisi olarak görüyor, eh az çok da öyleyim. Kimseye ayak uydurduğum söylenemez, solo takılıyorum, günün yarısında uyuyorum, aslında baya baya ezik denebilecek bir durumdayım sanırım, pek umrumda değil, kimse bana bulaşmaya yeltenmiyor bile - şu manyak çirkin kız hariç - bir de sevdiğim kız var, arada omzuma kafasını koyuyor falan, saçlarımla oynuyor.
Neyse, hele bi şu kızdan kurtulayım da...
