ALRİSHA (Vampir Gezegeni)

DUYURU

Arkadaşlar bu yazıyı paylaşmaktansa yeni bölümü paylaşmayı daha çok isterdim. Ama bildiğiniz gibi bölümleri parça parça değil aynı gün içinde bölüm bitene kadar başından kalkmayarak yazıyorum. Bu günlerde de bu mümkün değil maalesef. Aldığımız şehit haberleri hepinizi derinden etkilemiştir eminim, zaten etkilemediyse mutlaka vicdanınızla ilgili sorun var demektir. Ama beni daha çok etkiledi. Benim ağabeyim de Bingöl'de, Şeref Dağı'ndaki Şeref Karakolu'nda askerliğini yapmakta. Ve Bingöl ile Diyarbakır yan yanalar. Haliyle korkum inanılmaz büyük.

Ben ağabeyim askere gittiğinde iki şeyi öğrendim; bir şehit haberi almış aileyi, bir de şehit haberi bekleyen aileyi kimse anlayamaz. Ben şimdi şehit haberi bekleyen ailenin içinde yaşıyorum ve inanın ki çok ağır. Her an bir saldırı, bir mayın patlaması olacağını düşünmek çok yorucu ve en kötü yanı da başka şeylerle ilgilenmeye çalışsanız da aklınızdan çıkmıyor. Ben artık ağabeyim her aradığında mutluluktan ağlıyorum, çünkü benim hala sesini duyabileceğim bir ağabeyim var. Dağlıca'da 16 şehit yok, onların anneleri, babaları, sevgilileri, eşleri, kardeşleri de şehit oldu o gün. Şehitleriyle birlikte onlar da bir parçalarını bıraktılar toprağa. Aynı şey Iğdır'daki polis aileleri için de geçerli. Ve ben en çok bundan korkuyorum. Ağabeyimin tekrar sesini duyamamaktan korkuyorum, ona tekrar sarılamamaktan korkuyorum, ona tekrardan 'Abi gelsene ya' diye seslenememekten korkuyorum. Bunlar gerçek olursa ne yaparım, nasıl hayatıma devam ederim onu da bilmiyorum ama düşünmek bile istemiyorum. Bu yüzden ben şehit haberi bekleyen aileyi anlayabiliyorum, ama şehit haberi almış olan aileyi anlamak istemiyorum. Bu durumda beni anlayın diyemem, çünkü yaşamayan anlamıyor arkadaşlar, kendimden biliyorum. Ağabeyim askerde olmadan önceki şehit haberlerinde de üzülüyordum ama bu bambaşka bir şey. Bu yüzden beni anlayamazsınız belki ama bana zaman verebilirsiniz. Kendimi iyi hissetmeden bilgisayar başına oturmayacağım, çünkü bu bilgisayar da "Ağabeyim"in...