GÖKÇE'DEN
-He bidenem bahtsızsın. Daş gibi kızsın ama bahtsızsın. Mal mısın ya? Giray da abim diye çıkmıyosun. Belki o da seni seviyo. Ama yookkk..o benim abim diye olmaz dimi. Napıyım lan abilikten mi reddedeyim."
Dedim. Oha lan ne konuştum lan.
"Lütfen gökçe. Şimdi sen aşağı iniyosun iyi olduğumu ama midemin bulandığını falan söyle. Biraz yanlız kalmaya ihtiyacım var."
Dedi üzgün bir şekilde. Bende başımı peki dercesine sallayarak yataktan kalktım. Aşağı inerken telefonum çaldı. Mert arıyordu.
-Oooo.. bidenelerin kralı hayırdır?
Dedim sırıtarak.
"Gökçe nerdesin yavrum sen. İki saattir zile basıyom. Sen hayırdır?"
-Annem evde değil mi bidenem?
"Yok evde ama açmıyo? Kızım mal mısın yok işte."
-Taam ya kumsişdeyim.
"Taam geliyom."
Deyince bi anda
-Yok hayır gelme..
Demiştim ama çok geçti. Telefonu kapamıştı. Sonra da zil çaldı. Olamaz ya. Mert,abimi görürse çok kötü olur.
"Ben baktım.."
Diyip kapıya doğru ilerleyen abimi görünce ben şok, ben iptal, ben wefat..
Koştum ama yetişemedim. Mert abimi görmesi ile yüzündeki gülümseme yok oldu ve bana
"Kumsal nerde?"
Diye sorunca
-odas..
Dememe kalmadan fırlayarak yukarı çıktı. Bense arkasından baka kaldım. Abim bana dönüp
"Ne oluyo ya? Hem kumsal niye öyle gitti bi anda?"
Diye sordu. Ona bakıp
-Ya midesi bulandı da odada şimdi dinleniyo. Hatta ben bi çıkıp bakayım.
Dedim ve ben de yukarı fırladım.
KUMSAL'DAN
Kapının aniden açılmasıyla sıçrayarak yere kapaklandım.
-Siktir! Noluyo lan. Baskın mı var?
Mert koşarak yanıma geldi ve beni kucaklayıp yatağa koydu ve yanıma oturarak
"İyi misin?!!"
Diye sordu. Oha lan bu yere düşmemden daha hızlı oldu. Beni yerden kaldırması kaç saniye sürdü lan.
Bok iyiyim. Hem yıllardır pilotanik aşkım gitmişken ve ben onu unutmuşken geri geldi ve ben şu an depresyondayım hem de galiba götüm kırıldı.
-İyiyim.
Dediğimde bana sarıldı. Oha şu an mert bana sarılıyo mu?
-Mert? Kanka? Abilik hormonlar tavan yapmış.
Dedim. Mert sarılırken arkadan kafama vurdu.
"Bok ye"
Dedi ve sarılmayı bıraktı.
-Taam taam gel.
Dedim ve sarıldım.
Bi anda üzerimize bişey düştü.
"Bensiz sarılmak olur mu hiç bideneler."
Mal gökçe ya. Hepimiz gülmeye başladık. Mertin telefonu çalınca ayrıldık. Mert telefonu açarak odadan çıktı. Gökçe bana baktı ve
"Bak bidenem. Anlaştık dimi?"
- Evet. Kararlıyım. Artık giray umrumda olmicak.
Dediğimde
"İşte, işte benim kızım ya. Sen busun."
Gülmeye başladığımızda mert içeri girdi.
"Ne gülüyosunuz kızlar. Kumsal bakıyorum kendine geldin."
Dediğinde gururla.
- Aynen öyle. Artık giray beni üzemez. Ben hayatıma devam edicem.
Dediğimde güldü.
"Hadi bakalım kusal hanım. Uyumlu oldu amk."
Mertin böyle konuşması buzi güldürdü.Bu arada içeri giray girdi.
"Vaaay gençlik. Hayırdır. Bir gülüşmeler falan. Bakıyorum hemen iyileşmişsin kumsal."
Dedi sevimli bir şekilde gülerek.
-Öyle oldu ya giray abi.
Dedim sinsi bir şekilde gülerek. Gerçekten içimde birşeyler değişmiş. Acaba gökçe nin dediği gibi kaan o içimdeki giray boşluğunu doldurarak girayla ilgili bütün hislerimi bitirmiş olabilirmi? Neyse ben artık sadece şu ana bakıcam.
Biraz böyle vakit geçirdikten sonra zil çaldı. Annem kapıyı açmış olacak ki içeri kaan ve ekin girdi. Kaab girayla selamlaştıktan sonra giray ekinin yanına gelerek ona çapkınca bakarak yaklaşmaya başladı ve
"Gökçe. Bu güzellikle tanıştırmicakmısın."
Dediğinde mert ve kaan aynı anda girayın önüne geçerek onu itti ve
"HÖST LAN!!"
Dediler aynı anda. Ekin şaşkınca bakıyordu. Sonra birşey hatırlamışcasına gülümseyerek giraya
"Giray Abi?? Bu sen misin?"
Dediğinde giray anlamadan bakınca ekin
"Ben ekin"
Dediğinde giray hatılayarak
"EKİNN!"
Dedi ve kollarını açıp yaklaşırken mert önüne geçtiğinde ekon merte sorun yok bakışı attı ve giraya sarıldı. Giray
"Kız sen çok büyümüşsün. Ya pardon ya daha demin sana biraz yazdım ama sen olduğunu anlamadım vallaha. Maşşallah. Ne olmuşsun sen ya."
Dediğinde ekin utanarak yanakları kızardı. Allahım ya. Mavişler bir arada. İki mavi gözlü!! Öldürün beni...
Ben olayı gülerek izlerken kaan yanıma gelerek.
"Çok güzel olmuşsun"
Dedi. Ben şaşkınca ona bakarken o ne dediğini anlarcasına öksürdü ve
"Ya..yani..elbise..elbise çok güzelmiş. Nerden aldın. Ben de kuzenime alayım"
Dediğinde güldüm.
Ekin yanıma geldi ve sarıldı. Ayrılınca şaşkınca ona baktım.
-Kanka hayırdır bir günde çok mu özledin?
Dediğimde endişe ile
"Sen iyi misin? Bak bişeyin yok dimi."
Dediği de kaan endişe ve merakla
"Birşey mi oldu?"
Diye sorunca.
-Ya yok bişeyim. İyiyim."
Dediğimde ekin
"Ama şey.."
Dediğinde onu öksürerek susturup
-Ekin..ekin..iyiyim ben gerçekten artık öyle birşey yok. Merak etme.
Dedim birşeye bastırarak. Anladım dercesine gözlerini yumup açtı ve tekrar sarıldı. Sonra ayrıldık ve ben
-Eevet gençler.. hazır herkes burdayken biryerlere gitmeye ne dersiniz?!
Dediğimde herkes
"Neden olmasın"
Dediklerinde toparlanarak evden çıktık.
