Hiç mutluluk uğramaz mıydı? Umutlar hep tükenir miydi?
Çalıştığı yerdeki adama kalbini kaptıran bir kızın acı ve çaresizlik dolu hikayesi.
TÜM TELİF HAKLARI HİZMETÇİ KIZIN ÖNLÜĞÜNÜN CEBİNDE SAKLIDIR.
Güneşin batışını izlerken denizin hafif dalgası ayrı güzel görünüyordu.
Umut, beni sahil kenarına getirmişti. Bana gerçekleri anlatacaktı. Bankta yan yana oturuyorduk. Yüzüne güneşin turuncusu yansıyordu.
İlk kez onu bu kadar dikkatli izliyordum. Yeni çıkmaya başlayan sakalları parlıyordu. Kahve gözleri denize odaklanmıştı. Uğur'a benziyordu az çok.
Başımı yere doğru eğdim. Uğur, beni unutmuştu. Ben onu unutabilir miydim? Yeni bir hayat kurabilir miydim? Kalbim bu düşüncelere karşı kırılmıştı. Gözlerim göz yaşlarını çağırmak üzereydi. Ben, onsuz bir hayat yaşamaktan korkuyordum.
"Gerçekler acıdır. Bir yalan gibi sevindirmez seni." Umut'un sözleri ile anında ona dönmüştüm. "Anlat Umut. Gerçekleri bilmeye ihtiyacım var."
Umut, kahve gözlerini yüzüme sabitledi. Uğur'un mavi gözleri şuan karşımda duran deniz gibiydi. Her mavi de aklıma gelecek miydi?
"Uğur, seni hatırlamadı. Çünkü sen ondan ayrılmak istediğini söylediğinde ölene kadar içki içti. Kimse durduramadı. İçtikçe içti. Hep adını sayıkladı. Hep kendine lanet okudu. Ne yanlış yaptığını hep kendine sordu. Kendinden nefret etti. Sonra o günün gecesi arabasını alıp evden ayrıldı. Annem durdurmaya çalışsa da hiçbir işe yaramadı. Birkaç saat sonra babamı aradılar. Hastaneden. Uğur, kaza yapmıştı. Hiç zaman kayıp etmeden hastaneye gittik. Beyin hücreleri azalmış. Unutkanlık, geçici hafıza kaybı yaşıyordu. Seni unuttu. Ama bir umut var gibi. Kendini ona hatırlatman lazım. Şunu söylemeyi unuttum. Annem bunu fırsat bilip Uğur'u eski nişanlısı ile evlendirdi." gözlerim dolmaya başlarken yutkundum. Bunlar çok ağırdı. Uğur...
"B..ben çok sev..viyorum." diye kekelediğimde bana tebessüm etti. Ancak gözlerinde hüzün vardı. Aşk vardı. Bunları görebiliyordum.
"Biliyorum." deyip ayağa kalktı. Hemen ardından kalkıp kolundan tuttum bana döndüğünde yüzünü yüzüme yaklaştırıp dudaklarımızı birleştirdim. Bu emri bana sadece kalbim değil, beynimde söylemişti.
Öpüşüme karşılık şaşırmıştı. Ama sonra beni kendine çekip alt dudağımı emmeye başlamıştı. Neden şuan midemde kelebekler uçuşuyordu? Ben kendime yeni bir başlangıç mı buluyordum?
Nefes almak için ayrıldığımızda yüzümüz çok yakındı. Kiraz rengindeki dudaklarına yaklaşıp "Ben seni seviyorum." dediğimde bu sefer gözlerinde mutluluk, tutku, şakınlık vardı.
Tekrar dudaklarını dudaklarım ile örttüm. Ayaklarımı yerden kesen bir aşkı vardı.
Ben Uğur'u unutabilirdim. Ben yoluma devam edebilirdim.
Zaten hayat bize süpriz yapmayı sevmez mi? Bana da yapmıştı işte.
Hayatıma yeniden başlıyordum. Yeniden doğuyordum belkide.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•••
Evet arkadaşlar, umarım beğenmişsinizdir. Bu bölüm kısa ve bomba bir bölüm oldu.
Şahsen ben de yazarken şaşırdım. *-* Bir sonraki bölümde görüşmek üzere...
