Mechiden
Normalde bir gün öncesinde sevdiğinden yeniden bir evlilik teklifi almış ve bu sefer teklifi hemen kabul edip yüzüğünü parmağına takan birisi olarak şu anda mutlu olmam gerekiyordu . Ama Tininin telefonda söylediklerinden sonra mutluluğum uçup gitmişti . Çok bir şey söylememişti ama ses tonu ve söylediği cümle her şeyi anlatmaya yetiyordu . '' Sana ihtiyacım var . '' demişti . Sesi çok kötü geliyordu . Bir şey olmuş olmalıydı . Ne olduğunu bilmiyordum ama kötü bir şey olduğu kesindi .
Burada kendi sorunlarımla o kadar meşguldüm ki onların bir sorunu olup olmadığını öğrenmek için onları aramak bile aklıma gelmemişti . Belki de onların sorunları benimkilerden çok daha önemliydi . Ben şimdi mutluydum ama onlar mutsuzdu . Onların yanında olmalıydım . Onlar benim zor günlerimde hep yanımda olmuşlardı . Ben de onların yanında olmalıydım . Onlar acı çekerken onlardan uzakta mutlu bir hayat sürmemeliydim .
Ben bunları düşünürken Ruggero yanıma geldi . Beni asık suratlı ve düşünceli bir halde görünce '' Ne oldu ? '' diye sordu . '' Gelen telefon mu canını sıktı ? ''
'' Evet . Arayan Tiniydi . Sesi çok kötü geliyordu . ' Sana ihtiyacım var . ' dedi ve telefonu kapattı . Kötü bir şey olmuş olmalı . Bence artık geri dönmeliyiz . Ben arkadaşlarımın yanında olmak istiyorum . '' dediğimde Ruggero bir süre sessiz kaldı . Sonra birden '' Evlenelim . '' dedi .
'' Neden bunu söyledin ? Zaten evlenmeyecek miyiz ? ''
'' Evet . Evleneceğiz ama ben onu söylemek istemedim . Şimdi evlenelim demek istedim . ''
'' Şimdi mi ? ''
'' Evet şimdi . Eğer şimdi evlenmezsek bir daha evlenemeyiz . Kötü bir şeyler olduğunu düşündüğünü söylüyorsun . Eğer gerçekten kötü bir şeyler varsa onların yanında mutlu günümüzü kutlarsak daha kötü olur . Hem biz üzülürüz hem de onlar bizi üzdüklerini düşünecekleri için daha çok üzülür . Sen de bir an önce onların yanına gitmek istiyorsun . Bu yüzden şimdi evlenmemiz en iyisi . '' dediğinde söyledikleri gayet mantıklı görünmüştü . '' Tamam . '' dedim .
'' O zaman en yakın uçak saatine bakalım . Ona göre hazırlanırız . '' dedi ve telefonunu eline alıp bir şeyler yaptıktan sonra '' Beş saat sonra kalkacak bir uçak var . Beş saat içinde her şeyi yetiştirebilir miyiz ? '' dedi .
'' Yetiştiririz . ''
'' Tamam o zaman uçakta yer ayırtıyorum . Sen de hazırlan bir an önce her şeyi tamamlayalım . ''
'' Tamam . '' dedim ve hazırlanmak için odaya gittim . Ne giyeceğimi bulmak için eşyalarıma bakarken içlerinde uzun beyaz elbisemi gördüm . Ruggeronun peşinden buraya gelmek için bavulumu hazırlarken mantıklı düşünebilecek durumda değildim ve normal zamanda giymeyeceğim bazı elbiselerimi de yanıma almıştım . Bu da onlardan biriydi . Elbiseyi ilk kez eşyalarımın arasında gördüğümde '' Bunu nerede giyeceğim ki ? '' diye düşünmüştüm ama o zaman böyle ani bir şekilde evleneceğimi hiç düşünmüyordum . Şu anda '' İyi ki bu elbiseyi yanıma almışım '' diye düşünüyorum .
Hazırlandım ve evden çıktık . Ondan sonrası tam bir koşuşturmaydı . Önce evlenmek için gerekli olan şeyleri hazırladık ve evlendirme dairesine gittik . Sonra da iki nikah arasındaki boşlukta evlendik . Daha sonra eve gittik ve eşlarımızı topladık . Evin anahtarlarını ev sahibine verdikten sonra havaalanına doğru yola çıktık . Havaalanına ulaştığımızda uçağın kalkmasına yaklaşık bir saat vardı . Yarım saat içinde işlemlerimizi hallettik ve uçağa bindik .
Koltuklarımıza oturduğumuzda rahatladığımı belirtmek istercesine sesli bir şekilde nefes verdim . Çok yorulmuştum . Ama buna değmişti . Üç yıldır evlenmemek için inatlaşmama rağmen şimdi üç saat içinde evlenmiştim . Artık evliydim ve sevdiğim adam yanımdaydı . Bunun için bu kadar koşuşturmacaya değerdi . Çok mutluydum ve yorgundum . Uçak yarım saat sonra havalandığında hemen gözlerimi kapattım ve yüzümde kocaman bir gülümseme ile uykuya daldım .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Unutulmaz Aşk (3.kitap )
FanfictionUzun yıllar süren ve her zorluğun üstesinden gelmiş iki insanın aşkı onların ölümü ile bir anda unutula bilir mi ? Bence unutulmaz . Onları tanıyan , onların aşklarını görenler yaşadıkça , onların hikayesi birileri tarafından anlatılmaya devam ettik...