Benim adım yeliz 9 yaşında bir
Kız çocuguyum uzakmı uzak bir köyde yaşıyorum şehire çokmu çok uzak bir yerde burada çok yalnızım biliyormusunuz? O kadar yalnızım ki 1 tane arkadaşım bile yok neden derseniz köydekilerin hepsi benden küçük haliyle onlarla oynayamam degilmi ailem beni okula göndermiyor egitim alıp okumamı istemiyorlar beni bu küçük yaşta evlendirmeyi düşünüyorlar keşke okusam o kadar mutlu olurdum ki ama,şartlar durumuz el vermiyor. Benimde yapacak tek işim dizimi kırıp anamın yanında oturmak.Bir gün birisi çıka geldi açtım kapıyı sen kimsin dedim durumunuzu ögrendim ailenle konuşmaya geldim yelizcigim dedi bundan sonra okuyabilecegimm yaşasın dedim okumak güzel ayrıca hiç arkadaşım yokken okulda birsürü arkadaşım olacaktı mutluluktan havalara uçuyordum oysa gelen abla benim okul malzemelerimide karşıladı o kadar mutlu olmuştumki o gün benden mutlusu yoktu bence ☺.....
