ARKADAŞLAR ÖNCELİKLE BEN BU KİTABI VATSİLAN KULANICI HESABIMDA MUTLU SON OLARAK YAYINLAMIŞTIM AMA MALESEF ŞİFREMİ UNUTTUM SJSJ O YÜZDEN BU KULANİCI HESABINI AÇTIM KİTABTA FAZLASIYLA DEĞİSİMLER YAPTİM ÖRNEĞİN GİDİŞAT DEĞTİ KİTABİN KAPAĞI VE İSMİ DEGİSTİ AMA KARAKTERLER AYNİ NEYSE FAZLA KONUŞTUM İYİ OKUMALAR VOTE VE YORUMLARİNİZİ UNUTMAYİN ÖPÙLDÜNÚZ
BEN ZEYNEP;
Hayattan her zaman zevk alan bir kızdım hàlàda öyleyim yine her günkü gibi sabah alarmın 8:30' u gösterdiğinde ve rüyamın en güzel yerinde lanetledigim o alarmın çalması ile uyanmıştım. Hani insanların beş dakikalarì olurya hayatta,ilk defa benimde oldu. Sonra annemin feryatlariyla uyandım "kalkmadinmi sen hálá tembel kız seni birinci derse girecekler ve sen hàlà yatiyorsun."rüyam çoktan kàbusa dönmüştü bile gözlerimi yumuşturup saatime baktim "aman tanrım saat 8:52 olamaz geç kaldım." giyinmem saatlerimi alırdı , saç taramamı söylemiyorum bile nasıl yetiştim okula hayretlerdeyim hála. Okula gelirken rùyamda ne görmüştüm ben ya diye düşùnùrken okula geldim. Üç katli turuncu renkli okul binasìna yaklaştim koşar adimlarla girdim sınıfa. Ders baslamisti bile gidip en yakìn arkadaşim sudenin yanìna oturdum ve derse devam ettik. Birinci ders bitti, ikinci ders bitti, üç, dört, ve beş derken okulda bitmişti. Yolda giderken çok yoğun yağan yağmurda mağdur kalmıştik. Sude tam bir ecza dolabi her gerekli malzeme bulunur (gereksizlerde dahil) ama bu defa işe yaramisti şemsiyesi. Şemsiyesini çıkartı ve içine üşüştuk. Yol boyunca hiç konuşmayip yağmurun sesini dinledik adeta şarkı sôyler gibiydiler. Sesizliği sude bozdu. "Neden bugün geç kalmistin sen zeynep" demişti merakli gòzlerle çokta zor olmaması gerek sadece iki kelime "uyuya kaldım" ikimizde gùlüştük yanimiza gelen cemi fark eden sude oldu. "sizinle eve gelmek istiyorum" dedi cem. Ben,sude,cem,buse,rana ve murat aynı mahallede oturuyorduk ama en çok sude,cem ve muratla çok samimiydik. Eve geldiğimde annem işte olurdu ve bu nedenle cem veya sude gelirdi genelde bize bizde yol boyu oyalanirdık ama bugün kapiyi annem açmışti bize. Merak etmişti bizi biraz, kızmışti ama hiç dinlemedim. "acaba ne demişti amaan neyse ne" sudeyle odamda biraz dedikodu yaparken annemin "ben çıkìyorum" sòzü beni mutlu etmişti annem evdeyken kendimi gergin ve hapisteymişim gibi hisediyordum. Bursada hava hep bòyledir daha yeni yağmur yağarken şimdi güneş var. Sanki "Hadi dışari ne işin var senin evde" der gibi azarlarlarcasina bakıyordu bana ama evde oturup her zamanki gibi televizyon başında ben ve mısırlar. Sude yeni gitmişti. Telefon çalıyordu arayan babamdı. Babam istanbulda çalıştigi için onu gòremiyordum ama az kalmıştı onuda görecektim.
