Anılarda Yaşamak

Uzun Zamandır Hatırlamıyorum

Kış hiç bu kadar uzun sürmüş müydü? Bu kadar sert miydi hiçbir kış, hatırlamıyordum. Ama kışları severdim, herşeye rağmen yağmuru, karı severdim. Benim için fazla anlamı olduğu içindir belki de bilemiyorum ki.

Benim aklımdan bunlar geçerken saat 12 olmuştu bile kapım çalındı , ahh ilaç saati gelmişti. İçeri giren kızımdı ilaç saatlerime önem verirdi. ''Anne'' dedi bana sesi üzgündü, ''Birşey mi oldu'' dedim. ''Anne ismimi hatırlıyor musun'' dedi, bu soru hayatımda yaşadığım en büyük şaşkınlıktı aynı zamanda beni derin düşüncelere gömmüştü. Karşımda oturanın kızım olup olmadığına emin olmak istedim bir an. Ama bu fikir saçmaydı o tabi ki de benim kızımdı ama ismi neydi? ''Anne '' dedi yeniden. ''Neden bunu soruyorsun'' dedim, ''Bana yıllardır kızım diyorsun ismimi hatırlıyor musun merak ediyorum'' dedi. Yıllardır ona kızım dediğimi , ismini hatırlamadığımı aslında uzun zamandır hatırlamadığımı o an farketmiştim. ''Hatırlayamıyorum'' dedim sesim fazlasıyla üzgün çıkmıştı suçunu bilen bir çocuk gibi, ardından iki damla aktı gözümden. ''Önemi yok anneciğim'' dedi. Artık bende farkındaydım hastalığım yayılıyordu iyice ama ne önemi vardı yakın zamana kadar bu olayı da unutacaktım , hastalığımın önemli bir yanı da eskiyi çok iyi hatırlayabilmem, ama yeni olanları hemen unutmam.

Gözlerimi kapattım, ilk kocam geldi bu sefer önüme ben ondan nasıl korktuğumu hatırladım. Bir an geldi gözümün önüne, yaptığım yemeğin tuzu fazla olduğu için beni dövüyordu, karnımdaki ilk bebeğimi böylece kaybedivermiştim. Beni şöminenin yanında ki odunla dövmüştü , çığlıklarıma, yalvarışlarıma hiç aldırmadan. Onun çocuğunu karnımda taşıyordum, o ise ikimizi de öldürmüştü bebeğimi öldürmüştü, benimde ruhum ölmüştü o an.Her yerimin kan olması bile hırsını söndürememişti. Bebeğimi koruyamamıştım, bebeğimi ondan koruyamamıştım. Tek hatırladığım uzun zaman hiç kimseyle konuşamamıştım, nefes bile alamıyordum. Kendimi öldürmeyi bile düşünmüştüm. Behçet olmasaydı bunu yapardım. Beni o adamla zorla evlendiren babam için yapardım. O adam geceleri rahat uyuyamasın diye yapardım. Ama Behçet'i bu dünyada yalnız başına bırakmak ona büyük bir haksızlık olurdu. Bu dünya kötüydü, biz birlikte olduğumuz sürece acılarımız azalacaktı iyi gelecektik birbirimize. Behçet'i seviyordum öyle seviyordum ki onun hakkında konuşmak istediğimde sadece hayallere dalıp gidiyordum , gözlerim gülüyordu, oda beni seviyordu , hatalarımı bile sevdi, benden hiç vazgeçmemiş, beni, birlikte olacağımız günleri özlemle beklemişti. Hastaneden çıkar çıkmaz o adamdan boşanmıştım. Verdiğim en doğru karardı diye düşünüyordum o zamanlar.