Yağmur'un Gözyaşı

6

Hayatım karardı. Karardı işte. Her şey kapkara. Ne yapacağımı bilmiyorum. Her şey bitti. Bu satırları öyle çaresizce yazıyorum ki
Ve umutla yazıyorum. Belki yazsam yatabilirim. En azından bu gece uyuyabilirim. Sadece bu gece. Lütfen. Sadece bu gece kafamdaki iğrenç düşünceler beni uykumdan etmesin. Dayanamıyorum. Artık dayanamıyorum. Tamam. Başlıyorum anlatmaya. Bir umutla...

Gece en geç yatan ben olduğumdan en geç ben kalkıyorum. Öğle olmuş. Bizimkiler gitmiş. Beni uyandırmadıkları için kızıyorum. Leş gibi içki kokuyor. Daha uyanamadım. Kendimde değilim.
İçeri gidiyorum. Ailem kahvaltı etmiş tabi. Beni mi beklediler yoksa tembelliklerinden mi bilmiyorum ama masayı toplamamışlar. Bir şeyler atıştırıyorum. Odama geçiyorum yine. İçki kokusu.
Yine uyumak istiyorum. Yatağıma uzanıyorum. Tavanı izliyorum. En biyük hobilerimden biri.
İçki kokusu.
Odamı izliyorum. Ne kadar dağınık. Dün geceden kalma çöpler pislikler.
Dün gece.
İçki kokusu.
Birden yarı kapalı gözlerim fal taşı gibi açılıyor.
Dün gece.
Hemen ellerim dudaklarıma gidiyor. Gülümsüyorum.
Çekmeceye uzanıyorum açıyorum. Önce yerimden kalkmadan ellerimle bulmaya çalışıyorum fotoğrafı. Görmeden. Elime gelmiyor. Sırıta sırıta kalkıyorum yataktan. Bakıyorum. Ama fotoğrafı göremiyorum. Endişeleniyorum. İçindekileri çıkarıyorum. Yok. Rüya mıydı her şey? Değildi. Bu kadar gerçek rüya mı olur? Olurmuş demekki. Hayal kırıklığıyla yatağa yatıyorum. Olsun ya diyorum. Hayatımda gördüğüm en güzel rüyaydı.
Galiba bir saat falan uyuyorum.
Yeşimi arayayım diyorum. Sabah neden uyandırmadıkları için trip atmak niyetim.
Meşgul
E ardayı arayayım diyorum. Sesini duyarım. Sırıtmaktan yanaklarım ağrısın istiyorum.
Meşgul.
Daha olacaklardan habersiz, saf -dün gece birini gizlice öpüp fotoğrafını çeken birine ne kadar saf diyebilirsek işte o kadar saf- bir şekilde ve aklıma kötü bir şey getirmeden yatıp telefonla oynamaya devam ediyorum.