Είναι αργά το βράδυ και το φεγγάρι δεν έχει βγει καθόλου στον σκοτεινό ουρανό. Η διακοπή ρεύματος έχει κρατήσει πάνω από δύο ώρες και στο σπίτι της Μόνικα τα κεράκια είναι έτοιμα να σβήσουν. Στο κινητό της και η τελευταία παύλα της μπαταρίας κοντεύει να εξαφανιστεί. Νιώθει απομονωμένη και ευάλωτη. Πλησιάζει το παράθυρο να χαζέψει λίγο έξω, δεν έχει τίποτα άλλο να κάνει πέρα από αυτό. Όμως με δυσκολία μπορεί κανείς να διακρίνει τα σχήματα. Μόνο σε κάποια παράθυρα οι αντανακλάσεις από τα κεριά που έχουν ανάψει οι γείτονες δίνουν μια υποψία ζωής σε ολόκληρο το τετράγωνο.
Είναι έτοιμη να κλείσει την κουρτίνα, όταν παρατηρεί το μαύρο περίγραμμα ενός ανθρώπου με έναν φακό σαν φωτεινή τρύπα να τρέχει προς την είσοδο της πολυκατοικίας της. Τρέχει σαν να τον κυνηγάνε, ενώ το ύψος, τα κιλά ή το φύλο του είναι σχεδόν ακατόρθωτο να αναγνωριστούν.
«Άλλο πάλι και τούτο» λέει η Μόνικα στον εαυτό της και κλείνει την κουρτίνα με το δεξί της χέρι που τρέμει από τη νευρικότητα που νιώθει. Κάθεται στον καναπέ της και παίρνει τηλέφωνο τη Ντι για να ηρεμήσει. Τη στιγμή που ακούει τη φωνή της, το κινητό σβήνει. Έξω ακριβώς από το διαμέρισμα ακούγονται βήματα. «Αυτό δεν είναι καλό» σκέφτεται και τρέχει να κλειδώσει την πόρτα. Ακούγεται ένας δυνατός γδούπος και μετά τίποτα. Η απόλυτη ησυχία.
Κοιτάζει από το ματάκι. Ο άγνωστος με τον φακό είναι στον όροφό της. Τα γόνατά της δεν αντέχουν το βάρος του σώματός της. Λυγίζουν. Μια λάμψη πηγαίνει δεξιά και αριστερά στους τοίχους αλλά δε φαίνεται καμιά ανθρώπινη φιγούρα στο οπτικό της πεδίο. Μετά πάλι σκοτάδι. Είτε έσβησε ο φακός είτε κάποιος έχει τοποθετήσει το δάκτυλό του.«Ναι; Είναι κανείς;» φωνάζει δυνατά αλλά δεν παίρνει απάντηση. «Λες και θα μου απαντούσε ότι είναι ο δολοφόνος μου» συλλογίζεται η Μόνικα και μέσα στον πανικό της βρίσκει αυτή τη σκέψη αστεία.
Ακούγονται πάλι βήματα. Βήματα στον διάδρομο, βήματα στις σκάλες. Η Μόνικα επιστρέφει στο παράθυρό της. Ο τύπος με τον φακό τρέχει και χάνεται στα στενά. Το ρεύμα επανέρχεται. Τρέχει πάλι στο ματάκι. Από τον εσωτερικό διακόπτη ανοίγει το φως της εξώπορτας. Κανείς. Με τον σύρτη στην πόρτα την ανοίγει σιγά σιγά. Ένα μαχαίρι είναι καρφωμένο πάνω στην ξύλινη επιφάνεια.
BẠN ĐANG ĐỌC
Dilemma
Lãng mạnΔυο άντρες, μια γυναίκα. Δυο γυναίκες, ένας άντρας. Δυο αδέλφια. Φιλίες μετέωρες. Εκείνος ή εκείνος; Εκείνος ή μια φιλία σημαντική; Σεξ ή κάτι περισσότερο; Αδέλφια ή αντίζηλοι; Σχέση ή μήπως μια αγκαλιά στον εαυτό μου; Κάθε μέρα και ένα κεφάλαιο, κ...
