Merak ediyorum kendime niye hep aynı soruları soruyorum... Niye böyle mutsuzum niye hayat sürekli beni seçiyor adaletsizlik için. Sadece birkaçı sorularımın. En önemli sorum ise acaba sabrım ne zaman taşacak??? Sanırım ilk defasında bir sorununda olsa cevabını bulmuştum! Artık dayanamayacağımı anlamıştım ve babanın karşısına çıkıp içimi dönmenin zamanıydı! Anneme yapamazdım çünkü babam annenmi silahla vurmuştu. Herneyse babama içimi dökmüştüm. Maalesef isteği cevabı alamdım zaten almayıda beklemiyordum.
- Ulan yeter be! Bu senin kaçıncı saygısılığın! Seni bir odaya kapatmadan olmayacak!
Hayır olamazzz!!! Ne olur yapma affet beni :(
~BÖLÜM SONU~
