My Ex-Bestfriend

Chapter 23

Allyson
Haay. Nakulong kami kagabi sa storage room ng resto. Saka niyakap ako ni Brye? Para mawala ang lamig ko? Binigay niya lang sa akin ang jacket niya para mabawas bawasan man lang ang lamig ko. Dun ko lang narealize na ganon pala siya ka sweet. Gagawin niya ang lahat para lang sa kaibigan or sa family niya.

Pero nakasandal lang ako sa dibdib niya at nanatiling natulog lang dun. Na touch ako sa ginawa niya...parang...tumibok ang puso ko ng sobrang bilis nung time na yakap yakap niya ako...

Naku Allice! Alalahanin mo na Best Friend mo yan! Wag yun!

Nagising ako na nakahiga ako sa higaan ng ospital. Tatayo sana ako kaso pinigilan ako ni Brye.

"Wait, Allice. Di ka pa ganon ka galing. Humiga ka muna diyan."

Nanlaki ang mata ko dahil nagulat ako na narealize ko na nasa tabi ko lang pala siya.

"T-teka. Ano ginagawa mo dito? Diba dapat nasa school ka ngayon?"

Ngumiti siya sakin bigla. Biglang namula ang buong mukha ko. "Sa tingin mo kaya kong pumasok habang ang Best Friend ko ay nasa hospital?"

Mas lalo akong namula nang marinig ko ang sinabi niya.

"Hm? Bakit ka namumula?"

"Ah eh ah...wala toh.. ah eh...basta di mo naman kelangan di pumasok para bantayan lang ako dito ah."

And then he smiled to me again.

Please Brye. Stop smiling or else mafafall ako sayo niyan eh.

Biglang nanlaki ang mata ni Brye."Ano sabi mo, Allice?"

Sh*t! Narinig niya ata ang mga sinabi ko! "Ah wala..."

Sumimangot bigla ang mukha niya. "Tsk. Ano nga yun?"

"Tsk. Sabi ko wala nga diba?!"

"Say it or else Ill kiss you!"

Bigla kaming nanahimik dahil sa sinabi niya sakin.

"If you can..."

And then he held my face at inilapit niya ng mukha niya sa mukha ko...

He kissed me on lips...his lips were soft and gentle... I guess... Ive really fallen in love with him.

Nanlaki ang mga mata niya at inilayo ang kanyang mukha sakin.

"Sorry bestie...sorry!"he said. "But... I cant hold this anymore... I have to tell you the truth..."

"What truth?"

"That... Ive really... fa--"

Biglang pumasok si Steve sa kwarto na pinagstestayan ko.

"Allice!" and then lumapit siya sakin ng patakbo. "Sugar, are you okay?"

"Yes sugar. Im really okay."

And the he hugged me so tight. "Thank God. Buti at okay ka lang. Di ko alam kung ano ang gagawin ko kung mawawala ka sa tabi ko."

Uuuh supah sweet. Pero kahit ganon ang nangyari samin ni Brye, di ko parin kayang iwan si Steve. Mahal ko pa rin siya.

"Dont worry, Steve. Okay lang talaga ako. Promise, sugar."

Nakita ko si Brye na lumabas ng room na nakayuko. Haayst nasaktan ko nga ba siya or iniwan niya muna kani ni Steve para makapag usap ng masinsinan? Ang gulo.

Nung umalis na si Steve, pumasok ulit si Brye at umupo ulit sa tabi ko.

"Sorry? Ano ulit sasabihin mo sakin, Brye?" tanong ko kay Brye.

"Ah...wala...magpahinga ka lang diyan. Sabihin mo lang kung may need ka."

"Ooookay?"

Maya maya pa, pumasok na ang doktor papunta dito sa room ko.

"Dok. Ano po? Pwede na po ba ako umalis sa ospital na toh?"

"Ahm actually, pwede na. Pero mamayang gabi ka pa mmakakauwi. Kelangan mo pa ng konting pahinga. Pero wag ka magalala dahil andyan naman ang boyfriend mo nagaalaga sayo.

Seriously? Boyfriend? Kakaalis lang nun ah. Baka sinasabi niya na si Brye ang boyfriend ko? Sorry dok but its a big mistake.

"Ahm sorry sir. Di ko po siya--"

"Sige po doc. Ill take care of may girlfie. Dont worry doc."

Nanlaki ang mga mata ko at kinurot ko ang braso niya.

Nilapit niya ang mukha niya sa tenga ko. "Sshh wag kang maingay. Aalis ka na rin naman mamaya eh. Hayaan mo na. Lets just pretend na magjowa tayo." Sabi niya ng pabulong.

Sinunod ko naman ang gusto niya.

"Ok good."

Nung gabing yon, hinatid niya ako papunta sa bahay at binuhat ako papuntang higaan ko. Gosh.

"Ok alis na ako Allice."

And then I smiled to him. " Geh Bye Brye! Ingat."

Kinabukasan, pwede na rin akong pumasok sa school dahil okay narin ang kalagayan ko ngayon. What a happy day!

Habang naglalakad ako papuntang school, nakasalubong ko nanaman si Brye.

"Hey."sabi niya.

"Hi." and then awkward silence.

Bigla na lang kami nanahimik pareho. Magsasalita na sana ako kaso inunahan niya akong magsalita.

"Hey Allice."sabi niya. "Kamusta na ang kalagayan mo ngayon."

At nginitian ko siya bago ako magsaliya. "Okay nako Brye. Thanks sa pagaalala."

"Ahm...sorry nga pala...dahil nahalikan kita kahapon."

Crap. Bakit mo nanaman pinaalala sakin yan.

"Ah eh...wag na nga natin pagusapan yan..."pautal utal kong sinabi.

"If thats what you want."at balik ulit sa dati. Nanahimik nanaman kami hanggang sa pagpunta namin sa school. Ganun parin kami. Haaay.

#Badmorning
#Ilangpamore