"Başkaları hep bölmeye çalıştı,
Sen ise beni senden çıkarmaya.
Sen hep çarpmayı tercih ettin,
Ben toplamaya çalıştıkça.
Bir örnek vermek gerekirse matematikten,
Bir daire gibiydik seninle,
Merkezde sen, eşit uzaklıkta ben.
Ne kadar istediysem de gitmeyi
Bir türlü çıkamadım içinden.
Ne tanjant umurumdaydı ne sinüs
Hatta ne kadar eğri varsa çıkardım hayatımda
Sen ister kabul et, ister etme
Aynı düzlemde paralel olmayan iki doğru
Bir gün muhakkak buluşur aynı noktada"
Bence çok güzel bir şiir :)
