Sabah güneşi yüzüme vuruyor du esneme sesim bana eşlik ederek yataktan kalktım lavaboya ilerledim bir gün daha engellerle dolu bir gün daha tam 23 yaşındayım yanlız ve karanlık bir insan ...
Kahvalti yapmak için yavaşca mutfağa ilerledim için buzdolabının önüne geçtim midem bir kaç şey soktuktan sonra ilaçlari elime aldım tek arkadaşlarim bunlardi beyaz pembe turuncu ve tekrar beyaz bir ilaç...
Hava almak için kendimi dışarı attım
Ha ? Bu arda içimden konuşuyorum ben KONUŞMAM!
Çocuk parkı na girdim ileride ufak bir bank vardı dinlemek için ona oturdum burasi en huzurlu alan
Cocuklar mutlu ve guluyorlar
O da ne su mu Hayır hayır olamaz
Ellerindeki şu tabancalari ile si atıyorlar bunlar beni her gün rahatsız eden çocuklar ellerimi salladim gitmelerini işaret ettim ama gitmediler sirilsiklam oldum bağiramiyorum nede onlara vuracak gücüm yok
"Hey siz onu rahat birakin!~~Hanımefendi iyimisiniz? "
****
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Engel Değil!
Randomkayboldum Neredeyim üzerimdeki beyaz elbise hüzün nasıl mutlu olunur nasıl seve bilirim nasıl düşüne bilirim o koca kafamın içindeki sorunlu beyin ile! sorunlunun Tekiyim Sevemem hakkım yok ! mutlu olamam çünkü duşunemiyorum lanet olsun ki sorunlunu...
