Perfectly In Love (NZ1 -Completed)

Chapter 61

All odds

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

"I forgot to brought undies." I said to myself. Kasi naman si Brayden eh. Hindi man lang ako ininform agad na dito pala kami matutulog.

I already texted my mother. Sinabi kong hindi ako makakauwi ngayon. She doesnt ask more questions about it. May tiwala naman siguro sakin si Mama at dahil matanda naman na ako at kaya ko na ang sarili ko.

Umupo ako sa malambot na kama sa guest room. Dito raw ako matutulog for tonight. Hindi na ako nagreklamo pa. Though gusto ko sanang magkasama kami ni Brayden pero he insist na dito na ako. May tiwala naman ako sakanya pero hindi na ako nagpilit pa. Maya-maya ay bababa na ako. Magbibihis lang ako. Inabutan nya ako kanina ng white polo shirt na tila naging dress sakin. Binigyan nya rin ako ng checkerd na boxer. Buti nalang wala dito ang mag-asawang Monteverde dahil kung nandito sila ay hindi ko alam kung gagawin ko sa hitsura ko ngayon.

"Sweetie, tara na. Let's eat.." katok ni Brayden sa pinto ng guestroom. Nasa kabilang room lang naman ang kwarto niya.

Ipinonytail ko ang buhok ko. Medyo humahaba na rin ang maikli kong buhok.

"Sige sweetie." sabi ko saka tumayo na. Kinuha ko ang cellphone ko. Katext ko kanina si Sandy. Namimiss ko na rin sila sa firm. Pati na rin si Mrs. Capitle at ang busangot na mukha ni Ms. Lalaine. Hahahaha. Alam na nila ang nangyari saamin ni Brayden, kalat daw ito sa firm pero masaya siya sa nangyari. Kaibigan ko siya at alam kong buo ang suporta niya saakin. Sana makita-kita ulit kami. Sana. Para kasing ayaw na akong pauwiin ni Brayden sa Manila eh.

"Kelan tayo babalik sa Manila, Bray?" I asked while we're eating. Katapat ko siya. "Marami akong naiwang trabaho sa firm.." sabi ko. "Mahirap namang hindi tapusin un."

Binaba nya ang kubyertos na hawak. "Hindi kana magtatrabaho dun." aniya.

"What?" I hissed. "Hindi pwede! I was the one who know the sales management aspects. Mahirap i-turnover un" ani ko. Nakakainis 'to. Patang tanga lang. Ilang buwan palang ako eh matitigilin na ako sa trabaho.

"I instruct Mrs. Capitle na mag-hire na ng bagong SMO. And besides, its my plan to hire you that time. Para lang makita kita.." sabi nito at nagpakawala ng isang matamis na ngiti.

Tinapunan ko lang sya ng tingin. "Ay nako! Ewan ko sayo..." sabi ko lang tsaka isinubo ang broccoli na kinuha ko sa Bulgogi na nakahain.

Matapos naming kumaen ng hapunan ay nagpasya kaming manuod ng movie sa theatre room nila. Hanep, may theatre room. Kumuha din si Brayden ng makakain at maiinom namin. Ako ang pumili ng papanuorin. Pinili ko nalang ang 2013's new plot twist ng Hansel and Gretel, ang Witch Hunters. Ang ganda kasi ni Gemma Arterton eh. (P.S. Cute cute din ni Minaaa!)

"You wanna know how much I love you sweetie?" tanong ni Brayden sa kalagitnaan ng palabas. Loko 'to. Panira, dko tuloy mapanuod ng maayos. Nakakadami na kasi sya ng beer. Ewan ko, pero naisipan niya lang uminom. Ako naman ay kumakaen lang ng nachos at taco. Gusto ko sana uminom pero ayaw nya.

"Alam ko naman kung gaano moko kamahal eh. You don't need to say it, because I know you love me with all your heart." sabi ko naman. Ngumiti ako.

"Yeah, I will always love you... With all my heart...." he said in between his hi-cups. I know it. May tama na sya.

Tumawa naman ako. "You're drunk sweetie.. Tama na yan. Wag kana iinom.." sabi ko. Nakahilig na siya sakin

"Di pa... Manunuod pa ko..." anya naman.

"Kasi naman. Sabi kong wag kanang iinom eh." sabi ko naman Ang tigas kasi ng ulo. Kainis.

Makalipas ang trenta minutos ay Nakakasampung bote na siya, for Pete's sake! Pinipigilan ko pero ayaw makinig. Malapit matapos ang movie.

"Sana..." umpisa nanaman niya. May tama na talaga siya. Paano ko bubuhatin papunta sa kwarto to. "Sana... Di ka magbago..."

Anong problema kaya nito?

"Shhhh, Brayden.. Halika na, ihahatid na kita sa kwarto mo.." sabi ko naman. Medyo nakapikit na si Brayden.

"No, hindi pa ako inaantok.." anya.

"Tss. You're already drunk.." sabi ko naman. Pinagmamasdan ko si Brayden na nakapikit at tamado.

Hinila ng ako papunta sa dibdib nya. Napangiti naman ako. Naku talaga 'tong si Brayden. Lasing na nakuha pang sumimple.

"You know... Hindi ko alam ang gagawin ko Marionne...." sabi niya. Ano kayang problema nya? Wala naman kaming problema diba? Wala naman silang alitan ng magulang niya. Ano ang problema nya? "I love you.... At ayaw ko ng maulit ang nangyari noon..."

Hindi ko mapigilang kumunot ang noo ko. "Hinding-hindi na un mangyayari Bray.. You know how much I love you.."

"I know, my princess...." napapaos niyang sabi. "Basta wag mo kong iiwan, kahit anu mang mangyari..." sabi nito. Tila may bumabagabag talaga sakanya. Naguguluhan tuloy ako.

"May problema, sweetie? Pwede mong sabihin sakin..." sabi ko naman.

Matagal siyang hindi nagsalita. Sinilip ko siya at kita kong nakapikit siya. Tulog na ba 'to? Sinubukan kong kumawala sa pagkakayakap niya pero mas hinigpitan niya ang yakap sakin. Tsk' gising pa pala.

"Marionne, can you please promise me one thing?" he asked.

"What is it?" tanong ko naman. I will do everything for us.

"Promise me that you would not leave me no matter what happen.. No matter what you've found out.. No matter who the hell go against us.." napapaos na siya. Nararamdaman kong nahihirapan na siyang magsalita.

"Bray.." malambing kong sabi. Hindi ko alam kung anong pinanghuhugutan niya ngayon pero alam kong may pinagdadaanan siya. Hindi naman ako magtatanong pa dahil hindi ko naman siya iiwan kahit anung mangyari. Not now, neither ever.

"Please, promise me..."

Tumango ako. "I promise.... I'll never leave you, no matter what..."

Naramdaman ko ang paglalim ng hininga niya. "Thank you... I love you, Marionne..." naramdaman kong bumangon siya. Hinalikan niya ako sa aking noo. Napangiti naman ako.

"I love you too.." I said and hugged him tighter. I love this man so much. Hinding-hindi ako mapapagod na mahalin siya. Nagpromise ako na hindi ko siya iiwan at tutuparin ko yun kahit anong mangyari. Me and him against all odds.

Napapitlag ako ng maramdaman ko ang pag-angat ni Brayden sa baba ko. Dahil doon, nagtama ang aming paningin. Nagniningning ang mga mata niya. Hindi ko alam kung naluluha ba siya o dahil lang sa reflection ng LED tv. Nagkatitigan kami ng matagal hanggang sa hindi ko namalayan ang paglapat ng aming mga labi sa isa't-isa.

Napapikit ako sa sensasyong hatid ng halik na iyon. Halik na nakalalasing. Halik ng pagmamahal namin sa isa't-isa. Napayakap ako sa kanyang leeg. He deepen our kisses, as if were hungrily need this moment. I gasped when he touched my hips, up to the waist, up to the..... Ugh! to my breasts. I heard him moaned.

Saglit lang tumigil at ibinaba ang mga kamay niya. "I'm sorry..." aniya. Tila naguilty sya sa nagawa.

Umiling ako. He should not feel guilty about. We are couples to begin with. "I love you." I whispered and kiss him passionately.

With that move, hindi ko na alam kung ano ang sumunod na nangyari. Sumunod lang ako sa sensasyon na dulot ng halikan namin ni Brayden. I don't care what will happen next as soon as I'm with him. At masaya ako sa mangyayari dahil mahal na mahal ko talaga siya.