Tomorrow Is Another Day

18 1 0
                                    


Allysa's POV

"Tandaan mo, asahan mong lagi akong nasa tabi mo at kahit anumang pagsubok, nandito lng ako sa tabi mo, hinding-hindi kita iiwan"

Tandang-tanda ko pa sinabi ni George sakin that he will never leave me alone.

And i guess, he let it do come true.

I slowly walk through the aisle kung saan gaganapin ang kasal.

Palapit na palapit na rin ako sa harapan until I stop and we stared to each other and slowly my tears fall.

Im so happy in this wedding but at the same time I felt pain and agony.

Napakasakit na nandito lng ako sa kasal ng taong mahal ko bilang isang maid-of-honor.

Tinupad nga niya lahat ng pangako nya sakin kaso sa ibang babae.

"Hindi na kita mahal kaya tumigil ka na rin" Sa 9 words na yan natapos lahat ng 6 years na pinagsamahan namin.

Wala naman pala yun sa tagal ng pinagsamahan niung dalawa. Kung hindi ka na nya mahal, hindi ka nya mahal.

After the wedding ceremonies ndi na ako pumunta ng reception at tumuloy na lng sa bahay.

"Ssshhhh tama na best lagi ka na lng umiiyak" si Dana bestfriend ko

"Ang sakit eh"

"Alam ko pero you have to move on, its time to let him free ndi ikaw ang nawalan kundi sya"

"Lumaban ako para sa kanya Dana"

"I know nasaksihan ko yun lahat" saka ako napaiyak ulit. Ang sakit lng sobra, pero ang sabi nga ni Dana kailangan kong mag move-on.

Balang araw malalagpasan ko rin tong sakit na to. Kailangan hindi para sakin, para na rin sa anak namin ni George.

"Kakausapin ko sya bukas"

"What?? Sasabihin mo ba yang dinadala mo"

"I dont know, It's either Yes or No. Even i said to him I think he have the right to know" i smiled the best I can.

Then kinaumagahan nag set ng fake meeting si Dana kay George

And here I am waiting for him to arrive.

"Sorry Miss Sanchez im la--Allyza?? What are you doing here??" Saka tumingin-tingin si George sa gilid na parang kinakabahan na baka may makakita samin.

"May ibibigay lng ako George hindi rin naman ako magtatagal...here" saka ko inabot sa kanya ang isang paper bag na naglalaman ng mga bagay na magpapaalala lng sakin tungkol sa past namin.

"What is this?"

"Sayo yan, and im sorry for everything hoping that you two live happily ever after George"

Saka ko kinuha kanang kamay nya para iabot naman ang isang singsing. ang aming engagement ring "im letting you go" and i smiled sadly to him and say goodbye.

Im sorry baby sa tingin ko hindi na kailangan malaman ng tatay mo tungkol sayo dahil may pamilya na sya. Hoping that someday you will forgive and understand this situation between me and you father baby.

Sabi nila kung mahal mo ipaglaban mo, habulin mo.

Kaso sa sitwasyong ganito kailangan nating mag let go.

Maybe because we're not destined for each other.

He's meant for someone else and all I have to do forgive and cheerish those menories with him and KEEP MOVING FORWARD no matter what he's still part of myself because the baby that connect us.

Its so ironic na sa kabila ng sakit at lungkot na pinaramdam nya sakin binigyan nya rin ako ng kasiyahan at dahilan para mabuhay.

Hindi porket may nang-iwan na satin doon na matatapos lahat we still have tomorrow. Sabi nga nila may mawawala, may dadating.

This were our story end and the beginning of my life with my baby.

~~~~~~~~~~

THANK YOU ♡♡♡

Dont lost hope ☆☆☆

Tomorrow Is Another DayTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon