Sokak

47 2 0
                                    

Bugün'de yazmak istedim anlatacağım bi insan yok zaten anlatsamda anlamayacaklar bende içimi böyle açıyorum, böyle döküyorum içimi, evet seviyorum onu hala deli gibi seviyorum geçen gün mesaj attı, içimde kelebekler uçuşuyodu açmaya korkuyodum o mesajı , ya kötü bişey yazdıysa ya yine kalbim kırarsa diye ya beni yine içim sökülene kadar ağlatırsa diye düşündüm ama kalp işte ona atıyo daha fazla durmadım açtım, "Beni niye arıyosun" diye bi mesaj gelmişti önce bi şaşırdım ben aramamıştım oysaki, "ne diyosun sen" dedim
Bana, "beni başka numaralardan arıyosun" demişti öylesine kalbim acımıştıki kim bilir ne yazmış diye içim içimi yerken bu mesaj bana çok ağır gelmişti zaten O bana başka ne yazardıki, hiç... beni üzmeyi seviyo sanırım, sevmese böylesine canımı acıtmazdı cümleleri o kadar sert'ki o kadar düşünmeden konuşuyoduki onu, tanıyamıyodum, zaten hayatına biri girmişti sosyal medyada görmüştüm kız güzel'di ben'se işte...
Onla konuşmalarını atıyordu instagrama nasıl'da benle konuşur gibi konuşuyordu kalbim acıyodu, kalbi acırmı insanın banada saçma geliyordu ama oluyormuş hemde en nefes keseninden öylesine özlemişim ki onla eskisi gibi olmayı öylesine özlemişim ki, onu oysaki ben onun kokusunu bile bilmiyorum, ben ona hiç sarılmadan, dokunmadan sevdim o kadar sevdimki yaşımdan büyük sevdim onu... o artık beni unursamıyordu bir gün beni aradı konuştuk sohbet ettik güldü onun gülüşünü duydum lan ben daha çok aşık oldum işte en olmaması gereken şey de buydu, onu unutmam lazımdı neden her defasında kendini bana hatırlarıyoduki? "beni hala seviyomusun?" diye sordu "ulan canımdan daha çok seviyorum be" diyemedim sustum, boğazım düğümlendi, utandım çok utandım sonra bana, "neyse seni zor durumda bırakmıyim" dedi ulan zaten senin sesini duyunca nefesim kesiliyor be...
Onu bi gün bizim üst mahallede gördüm o mahalle benim onu ilk gördüğüm onun bana ilk selam verdiği yerdi aynı yolda yürüyoduk yanına çağırıyodu gidemiyordum, konuşamıyodum, çok konuşan ben tek kelime edemedim sonra giderken bana konuştuğu kıza karışmamamı söyledi, işte o an canım dan can gitti gözümden yaş süzüldü, çünkü insanın canı acıyor. o kıza resmen benden daha çok değer veriyordu 2 gün önce tanıştığı kız benden daha önemliydi zaten o ara yolumuz ayrıldı ben içim acıya acıya ağlarken o arkasına bile bakmadan yürüdü siz asla, sizi sokak ortasında ağlatan insanları affetmeyin.

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Sep 14, 2015 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

Bıraktın ElimiHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin