Hayatın ikinci yüzü

...

Şu an şarkı dinleyerek kitap okumaya çalışıyorum ne kadar sarkıya kapılmak istemesemde kapılıyorum, sizede oluyormu bilmiyorum ama şuan bana tam olarak  böyle oluyor. İstemsizce şarkıya kapılıp eşlik etmeye başlıyorum. Hayaller eşliğinde...  Okuduğum kitabı kendim kurguluyorum ve baş röl ben oluyorum benimde mutluluk formülüm bu. Aslında ben yalnız bir insan değilim  hayellerimde bir sürü dostlarım var ne kadar gerçek olmasalarda... Ben buyum hayallerimin prensesi. Siz söyleyin prensesler kusursuz değillermidir?dostları yok mudur? herkez ona hayran değilmidir? ve hep sonu iyi biten hayatlar onların değil mi? size bir sır vereyim mi aslında masallarda cadı gerçekte iyi olandır ama hayat şartları onu kötü yapmaya zorlar ve istediği şeyi kaybetmemek için kötü olmayı seçer ama onunda derinlerde kabuk bağlamış bir yarası vardır,  onu kantmamak için yanlışı seçer ama bence asıl doğru odur. Prenses ise bencildir, iki yüzlüdür... insan ne kadar iyi olursa olsun içinde küçükte olsa kötülük bulundurur ve aslında farkında olmasa bile onu ayakta tutan o kötüdür. Masallar...  söylesenize hayatta  prensesler gibi mutlu insanlar var mı? ben mutlu olanlarına rastlamadım oysaki hayat felsefesi bu değilmidir iyi olan kazanır biz de iyiyiz neden kazanan biz olmuyoruz? Neden sonumuz iyi bitmiyor? Neden yaptıklarımızın karşılığını alamıyoruz? Çocuklara masal anlatmayı bırakın! çünkü büyüdüklerinde o iyiliklerinin karşılıklarını bekliyecekler ama karşılık alamayacaklar işte hayatın ilk darbesiyle o zaman tanışacaklar ve iyi olmakta ısrar ederlerse hep daha fazla acı çekecekler sonra bir bakmışlar farkında olmadan hayat su gibi akıp geçmiş... Yaşlanmışlar saçları kederden beyazlamış, nasır tutmuş eller, yaşlı gözler, rengi solmuş ince dudaklar,  yüzlerinde hayatın darbeleriyle oluşan izler...  Dönüp geçmişe bakıcaklar  pişman olanlar ve olmayanlar...  Pişman olsun veya olmasın ne fark eder yolun sonu belki hayatları mutsuz geçmişdir belki mutlu, ama ölürken gülümseyerek ölürler cünkü hayatlarını iyi olmaya adayarak geçirdikleri için mutsuz olmuşlardır ama yolun sonu geldiğinde hepsi farkındadır sonsuz hayat onlar için mükemmel olacaktır... Sonunda akrep ve yelkovan onlar için islevlerini yitirir ve onlar için zaman dolar. Bazıları korkarak ölürken bazıları mutlu ölürler mutlu ya da mutsuz onlar için artık çok geçtir çünkü zaman artık onlar için dolmuştur ve bundan kaçış yotur hepsi iyi ya da kötü sonsuzluğa uğurlanırlar...  Sonsuzluğa uğurlanan insanlarin arkasından yas tutulur, yas tutmak herkeze göre farklıdır; bazıları ölen insanın iyi bir hayat yaşayamadan gittiği için üzülür,  bazıları sonsuzlukta acı çekebileceği aklına gelir ve üzülür,bazıları ise ona ihtiyaç duyduğu için onsuz yapamayacağını düşündüğü için.  Kendilerini düşünen bencil insanlar... işte bunlar insanlar için yas tutmalarına sebebiyet veren sebepler.  ***
... Bencillik insan oğlunun sahip olduğu en güçlü özelliği. Aslında bencilliğin sözlük anlamı onun kötü bir özellik olduğunu ima eder hatta öyledirde ama bencil olmaktan başke çarende yoktur iyi bir hayat yaşamak istiyorsan bencil olmalısın ve eğer bencil olursan bu seni zirveye taşır.  insan her zaman kendini düşünür kendi için yaşar ve kendi için ölür bir başkası için ölmak aptallıktan başka bir şey değildir ve aptal olan her insan iyi olduğu için kötü yaşamaya mahkumdur... Biz insanlar en akıllı varklıklar olmamızın yanında en aptal varlıklar olmayı da başaran canlılarız... Neden diye sorarsanız,insan karşısındakini bencil olduğu için eleştirir ama kendisini görmez oysaki o da bencildir bunu inkar etmeye kalkarsa onu şöyle bir soruya tabi tutarız; birini ıssız bir sokakta sıkıştırılmış olarak görüyorsun tanımıyorsun ama yardıma ihtiyacı olduğunu görüyorsun önemli olanda bu, o insanın senin yardımına ihtiyacı var. Onu kurtarma girişiminde bulunmuyorsun çünkü sana bir şey olur diye korkuyorsun canını tehlikeye atmak istemiyorsun ve sessiz kalıp ordan uzaklaşıyorsun sana da bela olcakları korkusuyla polisede gidemiyorsun ve kendi içinde sessizlik yemini ediyorsun...  İşte bu davranışınla ne kadar ben bencil değilim desen bile sen bencilsindir kendine yalan söylemekten vazgeç ve gerçeği kabul et herkez gibisin sende. Ve bunu asla kötü bir özellik olarak görme seni ayakta tutanın yaşamını sağlayanın bu olduğunun idrak et, aksi takdirde bencil olmayı reddedersen hayat senin için hiç kolay olmayacak.  herzaman en arka planda sen olucaksın.Başkalrını en yüskseğe taşımak için bir bakmışsınki en altta sen kalmışsın ve işte emin ol hayat o zaman senin için bir cehennem olmuştur.
Herzaman ezilir, hor görülür, hırpalanır, acı çekersin ve hatta bazen zulme bile uğrarsın ama eğer hayatta kalmak istiyorsan bencil olmaktan başka çaren yok her ne kadar bunu kendine yakıştıramazsan bile sen busun maskeni tak ve hayata devam et.