Herşey sandığım gibi normal gidiyordu,oysa sadece sanıyormuşum.Hayat küçük bir oyun oynuyordu bana,büyüdüğümü babamın ceza evine girdiğinde anladım.Sabah erkenden okula gitmek için hazırlandım,bu okul yeni tecrübem olucak,evden dışarı çıktım,yeni mahallemiz oldukça dar küçük korkutucu ve karanlık allahtan okul yakın,okul formamiz neden çingene pembesi anlamış değilim aman neyse ne harabeli bir okula bile rağzıyım, köy'de olsam okutmayacaklardi beni geri kafalı insanlardan nefret ediyorum ,ama kizmiyorum onlara,sonunda okula vardım sınıfım 11/Y ,sirama oturdum oldukca heyecanliyim,buradaki kızlar oldukça güzeller ve yakışıklı erkek de var ama sanki şımarık gibi davranıyorlar Merve: off biz böyle iyiydik Sıla: ayn nedense yeni gelenleri hep bizim sınıfa atıyolar Bana ne ima ettiklefini anlamamıstım sinirlenerek hemen lavoboya gittim çok duygusal biri olduğum için hemen ağladım. Gıcık kızlar benim kim oldugumu ve onlara neler yapacağımı bilmiyolar ama daha yeni okula geldim şimdiden disiplinlik olmak istemem sinirli bir şekilde lovobadan çıktım sınıfa doğru ilerledim çantamı alıp sınıftan çıktım hızlı adımlarla eve doğru yol aldım. Nihayet eve varmıştım evde ne annem vardı nede kardeşim odamda bir not duruyordu açtım ''Biliyorum bana kızıcaksın ağlıycaksın ama en doğrusu buydu şuan da çok uzaklardayım beni bulamayacağın yerlerde kardeşinde benimle merak etme seni seviyorum sevgilerimle annen'' gözümden yaşlar aktı nefes alamamaya başladım bi an başım döndü o andan sonrasını hatırlamıyorum.
