Shawn Mendes - Lost

Hoofdstuk 4

'Ik weet zeker dat je vader dit prachtig had gevonden schat!' zegt mijn moeder opgetogen. Het is de eerste keer sinds de (zelf)moord  dat mijn moeder het over mijn vader heeft, zonder dat ze in huilen uitbarst. 'Ik denk het ook mam.' antwoord ik en ik omhels haar even kort.

We hebben onze tassen al in de slaapkamers gezet en lopen nu een rondje door onze chique hotelkamer. Ik duw het balkon open. De ijzige, koele wind waait tegen mijn gezicht. Ik krijg rillingen, maar vind het toch een fijn gevoel, vrijheid.

Mijn moeder begint spullen uit te pakken en neuriet een onbekend deuntje. Ik probeer het vuur ondertussen aan te steken, maar heb er niet zoveel talent voor.

Ik moet denken aan Shawn. Aan die keer dat hij me meenam naar het bos, waar me samen de hele dag in een blokhut zaten. Uiteindelijk heeft hij deze hut ook gebruikt om Never Be Alone op te nemen. Die gedachten word me te veel. Ik probeer me nog aan de bank vast te houden.

~'Je weet toch dat ik er altijd voor je zal zijn?' vraagt hij lief aan me. Ik knik. Samen zijn we in de hut aangekomen. Het vuur is net lekker opgestookt en we zitten knus tegen elkaar aan op de bank. 'Ook als ik straks weg ga, op toer, ook dan zal ik bij je zijn.' Hij haalt iets uit zijn broekzak. Het is een kettinkje. Een zilver hartje met fonkelende stenen erin. Dan zie ik dat hij hem uit elkaar haalt en zelf nog een helft over houdt. ''Zo kan je altijd en overal  aan me denken.' fluistert hij. Ik heb er geen woorden voor. Ik buig voorover en begin hem langzaam te zoenen. Hett vuurwerk in mijn maag begint te ontploffen.~

Ik kom weer terug en voel gelijk  om mijn hals. Het kettinkje hangt er nog. Het is nog nooit uit geweest sinds hij hem bij me heeft omgedaan. Stom eigenlijk. Ik had het af moeten doen, maar ik kon het niet. Ik heb altijd nog hoop op ons gehad. Ik hoopte vurig dat het goed zou komen. Nu heeft hij zes maanden niks van zich laten horen. Ik vind dat de hoop wel verloren is. Met één  ruk haal ik de ketting van mijn hals en douw hem diep in mijn broekzak. Dat ik hem afdoe betekent nog niet dat ik hem weggooi.

De jongen die ik uit mijn geheugen wil wissen staat er nogal permanent in.