Toen ik 8 jaar oud was werd ik veel gepest. Ik was te dik, ik was te lelijk, ik was niet goed genoeg, ik was 'anders', ik was een nerd etc. ik had een bril en een beetje zo'n buikje. ze noemde me altijd biggie of schele. elke morgen vertrok ik met buikpijn naar school, en ging weer met buikpijn naar bed. Ik wilde de kinderen in mijn klas niet onder ogen komen dus ik zat wel eens op de wc terwijl de andere les hadden. het enige wat ik deed was huilen. bij sommige lessen was ik er niet, en in de pauze's kon je me altijd vinden op de wc. elke morgen probeerde ik ziek te lijken zodat ik niet naar school hoefde, maar mijn moeder trapte er toch nooit in. de school lag net 2 straten verder van mijn huis, dus ik liep elke morgen naar school. onder weg kwam ik wel eens kinderen van mijn klas tegen, en wil je weten wat ze deden? ze gooide eten naar me, of spullen (pennen, potloden, gummen etc). 5 jaar ging dit door, toen was ik eindelijk 12 en ging naar de middelbare school. ik was zo blij, maar blijkbaar gingen er meerdere kinderen van mijn klas naar dezelfde school als mij, maar gelukkig kwam ik niet bij ze in de klas. ik kwam bij een meisje in de klas die zo'n gotic typ was. ze had zwarte haren met rode plukjes erin, ze droeg veel make-up, en zwarte kleding. ik wist natuurlijk niet hoe ze was kwa karakter, maar al snel wist ik het. ze was nogal brutaal, grote mond, altijd het tegenwoord etc. toen ik voor de klas een spreekbeurt moest presenteren, was ik nogal bang. niet voor de spreekbeurt, maar voor mijn klasgenootjes. toen ik net de eerste alinea had voorgelezen hoorde ik het gotic meisje een paar keer "dikzak" fluisteren. ze zat met een grijns op haar gezicht naar me te kijken. toen ze me zo noemde, wist ik al zeker dat dit geen leuk schooljaar voor me zou worden. ik pakte mijn spullen, en rende huilend de klas uit naar de wc. daar heb ik een hele tijd gezeten. toen ik mijn boterhammen zag in mijn broodtrommel kreeg ik al geen honger meer, en gooide ze weg in de prullenbak. ook dit ging zo door. op internet zag ik verhalen over gepest worden en zag hoe het afliep met de mensen die zo erg gepest werden. veel verhalen leiden naar zelfmoord. ik werd ook veel gepest, (en nu nog steeds), maar ik wist niet wat ik moest doen. ik wilde de pijn doden, als het je het zo zegt. maar hoe? ik zag een filmpje op youtube van Demi Lovato. ze werd dik genoemd, en ze sneed zichzelf. toen ik daarna een filmpje zag waarin Demi een intervieuw had en vertelde hoe ze gepest werd, kwamen de tranen in me ogen. ik wilde de pijn die ik ook had weg halen, dus ik begon ook met snijden net zoals Demi dat deed. doordat ik mezelf sneed voelde ik me happy, i don't know why, het gaf me een goed gevoel. het begon met één snee, maar het werden er steeds meerdere. als iemand me uitschold sneed ik mezelf, en als uitslag kreeg ik: een lichaam vol met sneeën. mijn armen, benen, en heupen zatten vol met sneeën. wat nu inmiddels littekens zijn. natuurlijk liep ik niet met een korte broek en t-shirt over straat, nee. ik verstopte me in lange skinny jeans, en t-shirts met lange mouwen of sweaters, zelfs in de zomer. met gym had ik altijd een briefje met een smoes, waar ik de handtekening van mijn moeder onderzette. haar handtekening is echt simpel, dus ik kon hem zelf ondertekenen. in de pauze zat ik altijd op de wc, en soms zat ik daar met een klein mesje, zodat ik mezelf pijn kon doen. thuis wisten ze van niks, en gelukkig maar. elke dag luister(de) ik naar muziek van Demi, want door haar voelde ik me wel gelukkig. haar muziek.. in één woord: perfect. Demi is the only one that showed me I had to stay strong. so.. thanks Demi!
