Ne ara buyuduk bu kadar ? Daha dogrusu ne ara bu kadar büyüdüm...ne ara 20'mime geldim ? Hep sorularla bogusuyorum her bu ucuruma geldigimde hep sorular dolusuyor kafama halbu ki hicbiseyi dusunmemem gerekirken,kayaliklara vuran dalgalara bakarken kendimi sorular icinde buluyorum...
Ben Erin.Daha 10 yasindayken ailesini trafik kazasinda kaybeden o kucuk kiz. Ailesinin gozlerinin onunde oldugunu goren o kucuk kiz.Ben o zaman buyudum iste. O arabadan sapasaglam cikip gozumu bir yurdun yataginda actigim zaman buyudum. Teyzemler.Halamlar. Dayim. Enistem. Neden almadilar beni yanlarina diye o cocuk aklimla sordum hep. Yurt mudurunu sıktırana kadar sordum en sonunda dayanayip bir bagrintiyla "SENI İSTEMEDILER." Dediginde buyudum ben. O zamandan beri hircinim ben.Basina buyruk. Burnundan kil aldirmaz guclu biriyim. Simdi 20 yasima girdim. Herkes hayalini kurar dogumgununu nasil kutlayacagini, Nerede kutlayacagini, Benim belli. Her yil oldugu gibi. 10 yildir oldugu gibi bu yilda ucurumun basinda gecirecegim dogum gunumu. Gelecegimi dusecektim guya. Gecmisten kurtulamiyorum ki. Artik yurttan ayrilmamin vakti geldi peki napacagim ? Nerde kalacagim ? Tabi ki o kadar da kimsesiz degilim. 10 yıldır diyorum o kadar zaman yabani gibi icime kapanacak halim yok degil mi ? Arkadaslarim var ama arkadastan ote 2 tane kardesim var benim onlarda ayrilacak yurttan. Once bir ev tutacagiz sonra da is. Tabi bu koca istanbulda yasamak ne kadar kolay olursa...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Siyah Dolunay
RandomDolunay'ın en parlak oldugu gün simsiyaha burunuyordu. Ay yavaş yavaş tutuluyordu. Ve ben siyaha aşık bir adamla birlikte siyah dolunay'ı izliyordum.