Shawn Mendes - Lost

Hoofdstuk 5

De volgende ochtend staan mijn moeder en ik weer vroeg op. We huren allebei een set ski's. Dan gaan we met de ski lift naar boven. Even blijf ik staan en geniet ik met volle teugen van de omgeving. Dan lopen er plotseling tranen over mijn wangen.

Ik denk aan de baby. Míjn baby. Ik had hem moeten houden, maar was te bang voor de reacties van mensen om me heen. Shawn nog meer. Hij wilde nog geen vader worden.

~'Ik weet het, maar ik kan het niet. Ik moet op toer. Ik moet mijn toekomst opbouwen. Ik moet verder. Nu! Dat weet je. Dat heb ik je altijd verteld.' hij kijkt me radeloos aan. Ik voel me machteloos en neem dan het besluit. 'Goed Shawn, maar beloof me dat je het niet vergeet. Nooit. Het doet me denken aan jou en dat is de fijnste gedachten die ik in deze wereld kan hebben.' hij knikt en trek me dicht tegen zich aan. 'Ja Jess. Ik zal er voor je zijn. Altijd.' even aait hij over mijn buik. Het is een teder gebaar. Daar zwemt mijn kind. óns kind. Waarvan we net hebben besloten dat het niet verder zal groeien dan een aantal weken.~

Dan sta ik weer op mijn ski's. Ik leun zwaar hijgend tegen mijn moeder aan. 'Gaat het schat?' vraagt ze bezorgd. Ik knik. Deze flashback was net voor het telefoontje. Eerst wilde hij niet meegaan naar de kliniek. Hij had het druk en moest een nieuwe singel opnemen. Uiteindelijk heeft hij dat afgezegd en is hij naar me toe gekomen. De flashbacks komen nou eenmaal niet in volgorden en al helemaal niet op de juiste tijdstippen. Ik moet proberen mijn geest er voor af te sluiten, maar dat gaat nog niet zo makkelijk.

Ik knik nog een keer. Meer om mezelf er van te overtuigen dat alles goed is. Dan trek ik mijn moeder mee de berg af en samen zoeven we op onze ski's naar beneden.