Sabah uyanır uyanmaz telefona sarıldı Barzan. Hemen Aden'i aradı. Ama telefonu kapalı idi. Endişelendi. Bir kaç kez daha çağrı bıraktı. Ama geri dönmedi Aden. Barzan ise işe gidecekti ama endişesi oldukça artmıştı. Çıkması gerekiyordu. Aceleyle kahvaltı yaptılar. Masadan kalktı. Annesi acelesini sordu. Işe gideceğini söyledi. Annesinin yanağına bir öpücük kondurdu evden çıktı. O an telefonu çaldı. Arayan Aden'di. "Günaydın" dedi uykulu bir ses tonuyla...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
CAN YARAM
ChickLitÇok acı çektim. Bana adeta öldürmeyen bir hastalık bıraktılar. Öldürmeyen hastalık, hastalığı daha uzun yaşatır. Önce sürünürsün ve sonra düşersin bir gün; atlamaya korktuğun uçurumlardan. Ölmezsin ama dünyada olman hayatta olduğun anlamına gelmez o...
