Sen Bana Haramsın

7-8

(Arkadaşlar özür dilerim 7.bölümle ilgili bir hata olmuş. Ben özet geçerek anlatacağım.)
Yaren'i kaçıran Kerem'dir.
Ebru'yu tehdit edip iş birliği yapmıştır. Ebru ise en yakın arkadaşının kaçırılmasına sebep olduğu için vicdan azabı duymaktadır. Hande ise karnında Karlos'un bebeğini taşımaktadır.
Yaren'i kaçırdıkları yerden kurtaran ise yıllar sonra ortaya çıkan annesi Yonca'dır.

Yaren evine gelmiştir. Annesiyle olan bu zamansız karşılaşmasından dolayı kendinde değildir.

"İyi de o kazada.. Nasıl oldu bu ?
Babam nerde,kardeşim nerde ?
Ben kaybolduktan sonra.. O kazadan sağ kurtulan olmamıştı, madem yaşıyodun
Neden bunca zaman bulmadın beni?"

"Kızım.. Herşeyi anlatıcam, sen önce kendine gel."

"Kendimdeyim ben! Yeter. Bunca zaman benden neyi gizledin öğrenmek istiyorum. Hemen!."

Yonca hanım çaresiz bir şekilde olanları anlatmaya başlar.

"O kazayı ağır yaralı olarak atlattım.
Baban ve kardeşin...
Onları kaybettim Yaren.
Ben evde çaresizce beklerken senden gelen bir haberle kardeşin ve baban evden çıktı.
Peşlerinden gittim. Gittim.. Yetişemedim Yaren,
Engel olamadım o kazaya."

Yaren ağlayarak dinliyordur olanları.

"Peki beni almana engel olan ne ?"

"Yarenim.. Kızım ne olur anla beni.
Babanı ve kardeşini kaybettikten sonra şehri terkettim. Başka biriyle evlendim.
Zar zor toparlandım, şuan ondan bir çocuğum var..
Alamadım seni.
Sen ortaya çıksaydın beni çocuğumla bırakıp gidicekti. Yapamazdım Yaren, yapamazdım..."

"Beni hiç mi düşünmedin.
Bunca zaman neler çektiğimi..
Her gece haykıra haykıra anne diye ağlayabileceğimi, bi omuza ihtiyaç duyacağımı hiç mi düşünmedin ?!!

Yonca'da kızıyla karşılıklı ağlamaya başlamıştı.
Yaren'e sarılmak istemişti fakat Yaren geri çekti kendini.

"Soruma cevap ver an..
Anne bile diyemiyorum sana !"

"Kızım ne desen haklısın..
Ben seni hep takip ettim, uzaktan korudum seni.
Uzağımdaydın ama hiç kimsenin olmadığı kadar içimdeydin Yaren."

"Bu sözler seni affettirmeye yetmez Yonca Hanım.! Anlıyo musun ?
20 seneyi 20 dakikayla kapatamazsın."

"Beklerim Yaren'im beklerim ben..
Sen beni affedene kadar 20 yıl daha beklerim."

***

"Karlos düşünsene :)
İkimizden bir parça.. Bi bebeğimiz olucak."

"Hande.. Seninle açıkça konuşucam.
Seni buraya ayrılmak istediğimi söylemek için çağırdım. Bu yüzden her yerde aradım seni"

Hande bi an afalladı. Adeta şok geçiriyordu..

"Ne diyosun sen Karlos.
Ne demek ayrılmak istiyorum ?!"

"Duydun işte... Fazla söze gerek yok."

"Neden ?!.. Neden Karlos Neden !"

"Çünkü ben bu bebeğin benden olduğuna inanmıyorum."

"Ben artık sana ne diyeceğimi bilemiyorum.
Yazık... Çok yazık.."

"Kanıtla Hande. Hadi gel DNA testi yaptıralım
Babası ben miyim değil miyim öğrenelim."

"Sen.. Sen.. Benim namusuma laf mı ediyosun ?
İster inan ister inanma. Bu çocuk senin
DNA falan yaptırmıyorum ben.
Beni bu kadar küçük düşürmene izin veremem."

"Sen bilirsin"

Deyip evden çıktı Karlos.
Hande'yi yalnız bırakarak..
O bi kadına bunu yapmak istemezdi.
Ama Yaren için... Yaren için buna hazırdı.
Sahil kenarında yürümek her zaman iyi gelmişti Karlos'a..
Yine öyle yaptı, kendini huzurlu hissettiği
Mavinin yanında aldı soluğu.
***

"Yaren kapı çalıyo. Bakmamı ister misin ?"

"Sen karışma. Burası benim evim kapıyı da ben açarım."

Yaren. Yonca'ya sesini yükseltirken içi acıyordu.
Fakat bunu yapmak zorundaydı.
Kapıyı açtığında ise, hiç tanımadığı fakat
Gördüğüne memnun olmadığı birini görmüştü...