4.Bölüm:"Bir Vampir ve cadı "

183 17 2
                                    

4.Bölüm :Bir Vampir ve cadı


" Saat tam olarak kaçta demişti ?" dedim hızlı bir şekilde kapıdan çıkarken


"Dört geri zekalı dört!" dedi hönkürürce.


" Sensin Geri zekalı ! " Bunlar bana sırayla mı veriliyor ? Anlamış değilim ama gerçekten sinir bozucular! "Saat şu an kaç?" dedi Stefan. "Şu an derken?Yarınki saati soramayacağına göre?Saat kaçtı dersen yeter." dedim gıcıklık yaparak

" Şakacılığın üzerinde bakıyorum. Başımıza açtığın belanın farkında mısın ?" diyerek önüme geçip durmamı sağladı.Bu benim bir şeyleri umursayacağımı filan mı sanıyor ?

" Damon... Şuan bu işte beraber olmak zorundayız değil mi ? eğer bir yanlışta ikimiz de cehennemin dibini boylarız ki bunun için uğraşan bir Köken ailesi var ! Bu yüzden sinir bozucu olmayı kes ve Bu arada saat 15:59" diyerek yanından geçtim.

"Ee ne bekliyoruz çıkalım o zaman." dedi Stefan ve kapıya ilerledi.Bende peşinden gittim.Kapıdan çıkmaya çalıştığında takıldı.Hani bizim davet edilmediğiimiz eve giremememiz gibi bir şey. "Niye çıkamıyorum." dedi bana dönerek.Omuz silktim ve çıkmayı denedim.Her seferinde eşikte takıldım. "Kim yaptı bu lanet büyüyü?" diye bağırdım bahçeye doğru

"Ben." dedi ve Birden önümde belirdi Freya.Bir iki adım geriledim. "Hemen çıkar bizi buradan." dedim ve kapıdan tekrar geçmeye çalıştım.

"Üzgünüm Klaus'a istediğini veremem.Güneş batmadan dışarı adımınızı atamazsınız." dedi ve ortadan kayboldu.

"Hızla cebimden telefonumu çıkardım ve rehberden Klaus'un numarasını buldum.Hzıla arama tuşuna bastım ve açmasını bekledim.

"Klaus FReya bizi eve hapsetti.Büyüyü güneşe bağlamış.Eve giren çıkamıyor." dedim ve tekrar çıkmayı denedim.

"Biliyorum.Sevgili kardeşim beni de okula hapsetti.Güneş battığında okulda buluşalım." dedi ve telefonu yüzüme kapattı.Derin bir nefes verdim.En azından şu an güvendeyiz.Bu da demek oluyor ki, ölmek için bir kaç saatim daha var. Kahve tonuna sahip olan koltuklardan birine sertçe bıraktım kendimi. En azından bir kaç saatim daha vardı. Bu iş canımı fazlasıyla sıkmaya başladı. Her şeyi arkamda bırakmak için geldiğim kasaba da bütün düşmanlarımı başıma topladım! var mı böyle bir şey ?Buraya gelmemem ve onu görmemem gerekliydi.Eğer böyle olsaydı İan'ı düşünmediğim bir saniyem olmayacaktı ama Bu psikopat kardeşleri almazdım başıma..

" Sakin olmalısın , Ölmeyeceksin , ölmeyeceğiz ." dedi gözlerimin içine bakarak gerçekten ölmeyeceğimizi düşünebiliyor muydu ?

Belki de savaşabilirdik bilmiyorum ama yaşamak için her şeyi yapabilirim. Katherine'nin dediği gibi ' Ben öleceğime sen öl daha iyi " bu kurala uyarsam hayatta kalabilirim.

***


"Ne kadar da cesaretlisin sen öyle?5 dakika içinde burada olur musunuz?Yoksa gelip sizi öldürmemi mi istersiniz?" dedi ve güldü."5 dakika içinde orada oluruz." dedim ve yüzüne kapattım.Öleceğimi anladım tabi.Bari son zamanlarımı baş düşmanımı gıcık ederek geçireyim."Yüzüne kapatmasaydın daha acısız bir ölüm olabilirdi." dedi Stefan ve kapıya doğru yürüdü."Olsun en fazla aşırı (!) acılı bir ölüm olur.Sonra da huzur." dedim ve omuz silktim."Hadi gidelim artık." dedi Damon ve ve koltuktan kalkıp kapıya yürüdü.Bende kalkıp peşinden gittim.Kapıdan çıktığımızda derin bir nefes verdim.Yaşasın özgürlük!Vampir hızımı kullanarak okula doğru koşmaya başladım.Yüzüme çarpan soğuk rüzgar adeta iliklerime işlerken okulun önünde durdum."Klaus?Neredesin?" diye bağırdım okulun kapısından girerken."Kütüphane?" dedim ve kütüphane yazan yerin kapısını açtım."Doğru tahmin!" dedi ve bingo işareti yaptı.Arkamdan Damon ve Stefan içeri girdiler."Herkes burada olduğuna göre, bence başlayalım." dedi Klaus ve oturmam için sandalye çekti.Kaşlarımı çattım ve sandalyeye yürüdüm.Bu salak umarım düzenek falan koymamıştır da oturunca malum yerime kazık girmez.Yavaşça sandalyeye oturdum. Damon ve Stefan'a oturacakları yeri işaret ettiğinde onlarda oturdular."Şimdi size bazı şeyler soracağım." dedi ve masada gözlerini gezdirdi.Harika sıkıntı terleri dökmeye başladığıma göre , sonum yakındır. "Ve bu sorulara istediğim yanıtı almazsam bazı oyunla oynayacağız.Dert etmeyin!Eğlenceli oyunlar." dedi ve güldü.Masaya göz attığımda ikisinin de en az benim kadar gergin aldıklarını gördüm.

İMPOSSİBLEHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin