My Ex-Bestfriend

Chapter 28

Allyson
It hurts. It F-ING hurts. Binigay ko ang lahat pero winala niya lang. May kulang ba sakin? Masyado ba akong mabait? Masyadi ba akong uto-uto? Kung hindi, bakit niya ako pinagpalit? Di pa ba sapat lahat ng pagmamahal ko sa kanya? Gusto niya ba na ang lahat ng yun ay isusubo ko pa sa kanya? Lahat ginawa ko para mahalin siya. But... why? I dont know why. Ako ba ay di sapat o isa lang talaga siyang F***ing Damn Holy Shi* Playboy? Di ko magawang sumigaw dahil tinatakpan parin ng sakit ang bibig ko. Di ko magawang ibuka ito dulot ng sakit na iniwan niya sakin. Gusto ko man maka move on. Pero hindi eh. Di ko kaya eh. Kasi alam niyo kung bakit? Dahil mahal ko siya. Mahal na mahal ko siya. But he just wasted it. Handa akong magparaya para lamang sa kanya. Pero wala na eh. Break na kami eh. Hindi lang ang relationship kundi pati rin puso ko nabreak into pieces eh. Diko kaya pulutin ang mga yon dahil ang sakit eh. Ang sakit sakit eh. Alam niyo? Mahal ko parin siya. Pero...wala. Nagmahal siya ng iba eh. I dont know how to move on. Diko alam. Masakit parin kasi hanggang ngayon eh. I want to raw him and sell him into a market. Pero nang dahil dun? Di na niya mababalik ang lahat lahat ng mga pinagsamahan namin. Kasi nangyari na eh. Pinagpalit niya ko eh. Pero siguro kung andito lang talaga ang mga babaeng sinaktan niya, malamang nagsidamayan na kami. Baka nga maging close ko pa nga ang mga yun eh. Sana nasa isip man lang niya na dapat di niya ako pinagpalit at kung gaano kasakit ipagpalit ka ng taong pinakamamahal mo. Na ang taong ibinigay mo sa kanya ang lahat. Sana magsisi siya na ginawa niya di lang para sakin kundi para din sa mga babaeng sinaktan niya. Mga babaeng pinatay niya. Na I realized na di niya talaga ako minahal. Sa tingin ko ang turing lang talaga niya sakin eh pampalipas oras lang ata eh. Kasi kung mahal niya ako malamang may paninindigan siya sakin. Gusto kong magdabog, manuntok, manapak pero... wala namang magagawa yun eh. Kung magdadabog lang ako di naman mababalik ang lahat ng pinagsamahan namin kasi may mahal na siya eh. Di ko naman siya mapipigilan eh. Kasi kinalimutan na niya ako eh. Wala na. Sana makayanan kong makamove on at kalimutan na lang din siya. Naalala ko nanaman ang sinabi ko kay Ruth nung time na nasa Starbucks ako nun. Nung sinabi niya sakin na naghiwalay na sila ng boyfriend niyang si Luke.

"Minsan ang 'X' ay isang letra. Minsan din ay sinaktan ka na nga mahal mo pa."

Nakarelate na ko dahil dun. Ngayong sinaktan niya ako, dun ko narealize na nakarelate na pala ako dun. Gusto ko siyang kalimutan. Pwedeng pwede yun. Pero di ko kayang kalimutan ang sakit na bumasag sa puso ko. Sana matandaan niya yun. Di ako nagagalit sa babae niya ngayon. Actually naaawa nga ako sa kanya eh. Kasi baka saktan niya lang yung babaeng yun eh. Subukan niya lang paiyakin yun kundi ako mismo makakaharap niya. Makita niya lang.

Nung gabing umalis na si Brye at umuwi na, I felt Im alone. Natatakot din akong mawala siya sa tabi ko. Ayoko na siyang mawala pa sakin. Pati ang friends ko. Im scared. Ayoko na silang mawala sa tabi ko. Ayaw pang mawala sila tulad ni Steve na iniwan lang ako diyan sa tabi. Pero okay lang kasi mas comportable pa kong makatabi sila kesa ang taong nanakit at ipinagpalit lamang ako. Ayoko ng maiwan muli. Sana di na maulit yun dahil di ko na alam kung ano pa ang gagawin ko kung sila pa ang mawawala sa tabi ko.

Kinabukasan, ang una ko agad na naalala ay si Steve na sinasaktan nanaman ako. Ganto ba talaga ang nasasaktan? Sila ang unang una mong maalala sa tuwing magigising ka? Ang hirap din pala. Mahirap kalimutan kung yun lang pala ang mangyayari tuwing pagising mo.

"Haay! Tama na yan Allice. Ikain mo na lang yan."sabi ko sa sarili ko.

Habang kumakain ako at nanonood na lang ng movie--para mawala ang stress ko--ay biglang may narinig akong kumakatok sa pinto ko.

Hindi ko muna pinansin yun dahil busy pako sa pagkain ko. Pero ng tumagal ay biglang medyo lumakas ang katok ng pinto.

Nainis nako kaya binuksan ko na lang. "Fine fine! Eto na po! Kasi kumakain pa ko--"

Di natuloy ang sinasabi ko ng biglang bumilis ang tibok ng puso ko nang makita ko kung sino iyon

"Steve?!"

What the F-ing bastard is doing here?!

(To be continued)