'Het lijkt alsof je nog steeds pijn hebt'zei ik tegen Jared, terwijl we langs de lokalen liepen op school. Hij voelde zich nog steeds niet goed na wat er gisteren was gebeurd. Maar Drake had hem gelukkig wel kunnen genezen na Daniel zijn poging. Zonder dat Jared dat wist natuurlijk. 'O, het gaat wel. Ik vind het gewoon vervelend hoe het is gegaan tussen Gina en mij.' 'Dat snap ik'zei ik kortaf omdat het geen zin had om er de hele tijd over door te gaan. Op dat moment kwam Sophie de hal doorgelopen en deze keer was ze helemaal alleen. Dus greep ik mijn kans. 'Hé'riep ik terwijl ik op haar afstormde en haar meetrok naar de muur. 'Laat me los!' 'Nog niet, ik heb een paar vragen voor je.' Ik probeerde haar in bedwang te houden maar dat ging niet zo gemakkelijk. 'Nou, barst los!'riep ze tegen me en heel even hield haar verzet op. 'Wat is er opeens tussen jou en Tyler?'vroeg ik meteen en ze was even stil. 'Tja, hij is nogal veranderd. Heb je hem zelf niet gezien? Hij is eigenlijk echt super knap! En alle meiden zijn super jaloers op me, waardoor ik nog bekender ben.' 'Dus je gebruikt 'm.' 'Zo kun je het noemen maar uiteindelijk heeft hij ook gekregen wat hij wilde.' Ze grinnikte en daardoor liet ik haar weer los. 'Je dacht toch niet dat hij iemand zoals jou zou willen.' Ik schudde mijn hoofd. 'Ik heb ook nooit gezegd dat ik hem leuk vind.' 'De manier waarop je naar hem kijkt.' Sophie kreeg duidelijk de macht over het gesprek en ik had geen zin meer om met haar te praten.
'Ze is er niet! Ze is echt weg!' Jared was aan het flippen terwijl we naar Nederlands gingen, dat was de enige les die we samen volgden. 'Rustig, het komt allemaal goed. Je hebt haar nummer toch'zei ik snel terug omdat ik zeker wist dat hij het over Gina had. 'Ja, maar straks neemt ze niet op. Misschien is ze wel vermist!' Daar moest ik dus de hele les naast zitten. En alsof het nog niet erger kon worden, kwamen Sophie en Tyler achter ons zitten. 'Goed, iedereen. Open jullie boeken op pagina twintig.' Ik was opzoek naar mijn boek maar die zat er duidelijk niet in. 'Ben je soms iets kwijt?'grinnikte Sophie en ik zag dat ze mijn Nederlands boek in haar handen had. 'Geef terug, Sophie'zei Tyler meteen maar dat deed ze niet. Ik draaide me om naar Jared, die geen aandacht aan me schonk. Daarom wilde ik mijn hand opsteken maar op dat moment voelde ik het boek hard tegen mijn hoofd aangesmeten. 'Auw..' Ik hoorde Sophie meteen keihard lachen. 'Stop daarmee!'hoorde ik Tyler zeggen en ik zag dat hij Sophie's arm beetpakte. 'Tyler!'jammerde ze en ze wikkelde zich los van zijn greep. Ze stond opeens op en pakte haar tas. 'Ehm, Sophie. Wat ben je van plan?'hoorde ik de docent zeggen maar ze gaf geen antwoord. In een snelle pas liep ze naar de deur en verdween ze uit het lokaal. Ik keek naar Tyler, en er was iets opmerkelijks aan hem waarmee ik al vaker bekend was. 'Tyler'zei ik tegen hem en hij keek meteen op. 'Wat?' 'Je ogen..' Zijn ogen hadden een gele felle kleur en hij keek me geschrokken aan. Gelukkig veranderden zijn ogen weer langzaam veranderden in hun gewone bruine kleur.
'Heb je eigenlijk nog wel wat aan Nederlands gedaan?'vroeg ik aan Jared terwijl we de klas uitliepen. 'Natuurlijk niet! Wat denk je zelf!' Hij rende zowat de gang door en ik ging hem achterna. 'Jared, wacht nou.' Maar dat deed ie niet. Hij bleef maar doorgaan en in de hal waar we pauze hadden, ging hij meteen naar haar opzoek. 'Ze is er toch niet.' Maar dat leek hem niet te stoppen. 'Jared, je weet toch wat ze je heeft aangedaan'zei ik nog maar daar luisterde hij dus ook niet naar. Maar op dat moment stond hij in één keer stil, waardoor ik tegen zijn rug aanknalde. 'Wat ben je aan het doen?' 'Daar..' Ik keek naar een groepje meiden waar Gina bij stond en eigenlijk kon ik het zelf ook niet geloven. 'Gina!' Jared rende er meteen op af. 'Jared, doe nou niet..' Ik keek toe hoe hij naast haar kwam te staan en vanaf dat ene moment ging alles veel te snel. Ik zag hoe hij in één keer een klap op zijn gezicht kreeg van haar, waardoor hij op de grond viel. Ze was duidelijk niet blij om hem te zien.
'Zo, wat zie jij eruit'zei Daniel die Jared en mij stonden op te wachten. 'Het is maar een schrammetje'glimlachte Jared en ik kreeg zoveel medelijden met hem. 'Het komt wel goed. Probeer haar maar gewoon even voor een tijdje te vergeten. Misschien draait ze ooit nog bij.' Ik probeerde optimistisch te blijven voor Jared maar dat was al moeilijk genoeg. Hij stapte de auto in maar dat deed ik niet. 'Ik denk dat ik toch maar ga lopen.' 'Is goed voor je'grinnikte Daniel en hij stapte ook de auto in.
Langzaam liep ik door het bos en ik keek naar de bladeren die langzaam van de takken vielen. Het was mooi om te zien maar toch trok iets anders mijn aandacht, een zacht geritsel achter me. 'Hallo?' Ik draaide me om maar ik zag niks, maar toch hoorde ik weer wat. 'Kom tevoorschijn!' Tyler verscheen van achter een boom en ik van opluchting zuchtte ik. 'Sorry, ik wilde je niet laten schrikken.' We liepen samen verder en ik merkte dat hij ergens mee zat. 'Is er iets mis? Tegen mij kun je alles zeggen.' 'Het is Sophie.. Ik weet niet wat er mis is. Ze is zo'n.. zo'n' 'Trut'onderbrak ik hem. 'Ik weet gewoon niet wat ik met haar moet. De ene dag is ze vol geluk en blijdschap, en dan heeft ze weer een humeur.' 'Wist je al dat alle meiden zo zijn'grinnikte ik en hij moest gelukkig ook weer een beetje lachen. 'Maar jij niet..' Ik moest een beetje blozen maar dat liet ik niet al teveel merken.
